ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Ss
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

likovna oprema Rajka Milovića

Naslov Možda u snu / Margarita Aliger ; prevela Desanka Maksimović
poezija
Jezik srpski
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Rad, [1977] (Beograd : Prosveta)
Ostali autori Maksimović, Desanka
Nedeljković, Dragan
Fizički opis 125 str., [1] list s tablom : ilustr. ; 21 cm
Zbirka Svetska poezija ; 7
Napomene Str. 123-124: Pogovor / Dragan Nedeljković.



Margarita Josifovna Aligjer (ruski: Margaríta Iósifovna Aligér, 7. oktobar 1915 − 1. avgust 1992) bila je sovjetski pesnik, prevodilac i novinar.

Biografija
Rođena je u Odesi u porodici jevrejskih službenika; pravo porodično prezime bilo je Zejliger (rus. Зейлигер).[1] Kao tinejdžerka radila je u hemijskoj fabrici. Od 1934. do 1937. godine studirala je na Institutu za književnost Maksim Gorki.[2]1938. godine primljena je u Savez pisaca SSSR-a. Tokom Velikog otadžbinskog rata Aligjerova je bila ratni dopisnik u opkoljenom Lenjingradu.

Aligerova je preveo oko 40 pesnika sa bugarskog, gruzijskog, jevrejskog (jidiša), azerbejdžanskog, ukrajinskog, letonskog, uzbekistanskog, mađarskog, litvanskog, korejskog jezika.[3]

Glavne teme njene rane poezije bile su junaštvo sovjetskog naroda tokom industrijalizacije (Godina rođenja, 1938; Železnica, 1939; Kamenje i trava, 1940) i tokom Drugog svetskog rata (Tekstovi, 1943). Njena najpoznatija pesma je `Zoja` (1942), o Zoji Kosmodemjanskoj, mladoj devojci koju su ubili nacisti. Ovo delo je bilo jedna od najpopularnijih pesama tokom sovjetske ere. Od 1940. do 1950. poeziju Aligjerove odlikovao je splet optimističnih poluzvaničnih stihova („Leninjske planine“, 1953) i pesama u kojima je Aligjerova pokušala da realno analizira situaciju u svojoj zemlji („Vaša pobeda“, 1944−1945). 1956. godine, na skupu Hruščova sa inteligencijom, on je upozorio pisce da se ne mešaju u politički sistem. Treba napomenuti da je Aligjerova jedini pisac koji se protiv njega oglasio na tom događaju. Posle penzionisanja, izvinio joj se zbog svog ponašanja.[4] Aligerova je napisala brojne eseje i članke o ruskoj književnosti i svojim utiscima o putovanjima („O poeziji i pesnicima“, 1980; „Povratak iz Čilea“, 1966).

Njen prvi suprug bio je kompozitor Konstantin Makarov-Rakitin, koji je ubijen na frontu kod Jarceva 1941. godine nakon smrti njihovog novorođenog sina, dvostruka tragedija koja ju je veoma apogodila. Njihova ćerka Tatjana (1940−1974) postala je pesnikinja i prevodilac. Sledeće godine imala je vezu sa autorom Aleksandrom Fadejevim; iz ove veze rođena je ćerka Marija, koja se udala za Hansa Magnusa Encensbergera i dvadeset godina živela u inostranstvu, ubivši se ubrzo nakon kratkog povratka u Rusiju 1991. godine. Drugi i poslednji suprug Aligjerove bio je funkcioner Centralnog komiteta Igor Černoucan (1918−1990). Preživela je sve svoje muževe i decu, umrla je ubrzo nakon svoje ćerke Marije Encensberger. Margarita Aligjer sahranjena je na groblju Peredelkino pored svojih ćerki.