Novi roman P. Miloševića jeste uzbudljiv narativ u kojem su vrhunsko umeće pripovedanja i eksperimentalni trikovi sa formom, jezikom i samom strukturom knjige sjedinjeni u ideji formiranja posve hibridnog žanra – romana koji do poslednje stranice prolazi kroz niz metamorfoza i preispituje sopstvene konvencije, do kraja ne zadobijajući konačan oblik. A spisateljska majstorija autora naročito dolazi do izražaja u delovanju još jednog bitnog činioca, a to je moć nezaustavljive Igre.

Na jednom mestu u romanu nailazimo na rečenicu glavnog protagoniste: „Trik-romanom nazivam ona dela čiji autor tobožnjim pronađenim rukopisom ili drugim pripovedačkim postupcima (trikovima) stvara iluziju da je njegova knjiga samo kopija, prevod, izdavačka redakcija nekog – obično fiktivnog – originala”.

Koristeći upravo ovakav model gradnje priče, kroz različite paratekstualne markere, beleške, uputstva, intertekstualne veze, kratku istoriju romana kao trik-žanra i inkorporiranje „Izgubljenog romana Luke Milovanova Georgijevića” kao neodvojivog elementa u izgradnji narativa, autor čitaoca ostavlja zapitanim pred mnoštvom različitih puteva kojim će ga ova knjiga povesti, dok sa druge strane roman autopoetičkim pasažima svedoči o piščevim poetičkim svetovima i njegovom odnosu prema prirodi i istoriji jednog žanra.

Možda je cela istorija književnosti jedan veliki trik?! Ali baš zbog toga ona je nedodirljiva, igrava, dekonstruktivna, nikad do kraja definisana ili vezana čvrstim konvencijama…

Milošević je, u ideji o trik-romanu, čitaocima predstavio moć eksperimenta i dekonstrukcije, posve autentičnu tekstualnost koja žanr romana ujedno razara i redefiniše, oblikujući alternativnu stvarnost teksta u kojoj je najveći junak zapravo – IGRA!

Pročitaj odlomak u PDF-u