ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1986.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Rad (Reč i misao), 1986.
Revolucionarna, prva knjiga Miodraga Bulatovića.

Ko su đavoli Miodraga Bulatovića koji dolaze, koji su došli, koji su, evo, ponovo među nama? To su lica iz beogradske svakodnevnice, ona koja naši otmeni kritičari olako i pogrešno nazivaju „podzemlljem“. To su kafanski proroci, promašeni umetnici, monomani, ispuštene ženske, zaboravljeni i usamljeni starci, mitomani i njihovi verni slušaoci, džeparoši, četvoroprstaši, stanari potkrovlja i podruma, pesnici i slikari, filozofiranju skloni lumpenproleteri, periferijski šljam i kalankusur, seksualni i ostali manijaci, svi oni što žive bez ograda i predrasuda. To su lica koja možete sresti na ponoćnim ulicama, po kafanama, na pristaništu, oko staničnih restoracija, po bezimenim svratištima.

Šta je đavolsko u njihovim naopakim životima? Upravo ništa, sve je svakodnevno i obično. Iako prepoznatljivo, kao i grad koji ih melje i satire. Neobičnim ih čini piščeva vizija, koja banalnu, trivijalnu stvarnost natapa i prožima nečim višim, težim i opasnijim, njegova sposobnost da u „malim momcima“ nađe „veliki pakao“, da izmisli prava umetnička sredstva za iskazivanje svega toga i da bude dosledan.

Miodrag Bulatović (Okladi, kod Bijelog Polja, 20. februar 1930 — Igalo, 15. mart 1991) bio je srpski pisac[1] i novinar. Važi za jednog od naših najboljih romansijera i najprevođenijih pisaca, iako je status njegove književnosti marginalizovan.[2][3]
Biografija

Neredovno se školovao. Gimnaziju je završio u Kruševcu 1950. godine, a na Beogradskom univerzitetu je studirao psihologiju i književnost.[4][1] Neko vreme je radio kao novinar. Tokom devedesetih godina bio je angažovan u Socijalističkoj partiji Srbije. U trenucima raspada Jugoslavije branio je stanovište srpskog nacionalizma.[5]

Njegovi rani radovi pokazuju uticaj narodne poezije i književnosti. Bulatović je bio pod trajnim uticajem Rablea i Boša.[2]

Sarađivao je sa časopisima i novinama: Letopis Matice srpske, Naša stvarnost, Omladina, Studentski književni list, Narodni student, Jugoslovenski Crveni krst, Čačanski glas, Politika, Borba i Pobjeda.

Njegova slika sveta je morbidna, a likovi su karnevalski, istovremeno groteskni i tragični. U Bulatovićem delima česti motivi su zlo, crni humor, demonsko i đavo.[3] Svoje knjige je opisivao kao „opasne, paprene, slobodarske”.[6] Govorio je francuski jezik.[7]

Osvojio je NIN-ovu nagradu za roman Ljudi sa četiri prsta 1975. godine.[8][1]

Po njemu se zove biblioteka u Rakovici.
Izabrana dela

Đavoli dolaze (1955)
Vuk i zvono (1958)
Crveni petao leti prema nebu (1959) [9]
Heroj na magarcu (1967)
Rat je bio bolji (1969)
Ljudi sa četiri prsta (1975)
Peti prst (1977)
Gullo Gullo (1983)
Tetoviranje srca