ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 261
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zastitni omotac malo pohaban sama knjiga u dobrom i urednom stanju!

Omot:
Hamid Lukovac

Riječ je o romanu koji pokazuje sukob vrijednosnih sudova i stilova života koji se razlikuju među generacijama dok se čuju zvona sloma carstva. Trokut Seniha-Faik-Hakki Celis. Zajednička raspoloženja tjeskobnih, nesređenih ljudi, traženi razlozi, različiti pronađeni razlozi...

Jakup Kadri Karaosmanoglu (tur. Yakup Kadri Karaosmanoğlu; rođen je 27. marta 1889. godine u Kairu, a umro je 13. decembra 1974. godine u Ankari) je bio turski pisac i prevodilac, jedna od najpoznatijih ličnosti u savremenoj turskoj književnosti, koja je zabeležila snažne prikaze turskog života 20. veka.


Karaosmanoglu je proveo svoje detinjstvo u Kairu. Kada je imao šest godina, preselio se s porodicom u Manisu, zapadna Turska. Kada je njegov otac umro, vratio se u Egipat sa majkom koja ga je upisala na koledž u Aleksandriji gdje je učio francuski. 1908. godine sa porodicom se preselilio u Istanbul, gdje je Karaosmanoglu upisao pravnu školu, koju je napustio tri godine kasnije i posvetio se svojoj strasti pisanju[1].

Književni rad
Posle razbijanja Osmanskog carstva i invazije saveznika velikog dela Turske, Karaosmanoglu se vraća u Ankaru, da svojim pisanjem pruži otpor Mustafi Kemalu. Posle pobede turskih nacionalnih snaga i proglašenja Republike 1923. godine, aktivno je radio na postizanju republičkih reformi. Godine 1932. osnovao je časopis Kadro sa najistaknutijim levičarskim intelektualcima tog vremena, kao što su Sevket Sureiia Aidemir i Vedat Nedim Tor. Ovim mesečnim pregledom tada se izlažu teoretske osnove Kemalizma, istovremeno zagovarajući potrebu za radikalno statističkom ekonomijom i društvenom književnošću. U ovom časopisu objavljuju se i prve ozbiljne studije o položaju turskog seljaka, što se naziva i obimna agrarna reforma. Ali, Kadro uskoro počinje da uznemirava liberalne članove Narodne republikanske stranke koju je osnovao Mustafa Kemal, koji pokreću kampanju protiv novina, ponekad ga optužuju za fašizam, ponekad i za komunizam. Ataturk, kako bi ublažio tenzije, smatra da je najbolje okončati ovo iskustvo prekidanjem bilo koje publikacije u oktobru 1934. godine.

Karaosmanoglu je tada imenovan za ambasadora Turske u Tirani[2], gdje je započeo diplomatsku karijeru, koju je kasnije opisao u svojim memoarima: diplomata Zoraka, objavljen 1954. godine. Posle državnog udara 1960. godine, vratio se u politiku kao zamenik za Manizu (1964-1969), ali s obzirom na to da su kršili principe kemalizma, on je podneo ostavku iz partije na vlasti 1965. godine.

Postao je urednik dnevnog lista Ulus (Nacija) i nastavio svoju književnu delatnost do kraja svog života. Umro je u decembru 1974. godine.

Dela
Bir Serencam (Avantura) ( 1913 )
Kuća pod najam (Kiralik Konak) ( 1920 )
·Nur Baba (Nūr Baba) ( 1922 )
Rahmet (Merci) ( 1923 )
Noć odluke (Hüküm Gecesi) ( 1927 )
Sodoma i Gomora` (Sodom ve Gomore) ( 1928 )
Tuđinac (Yaban) ( 1932 )
·Ankara (Ankara) ( 1934 )
Ahmet Hasim (Ahmet Hasim) ( 1934 )
Prognanik ` (Bir Sürgün) ( 1937 )
Ataturk ` (Ataturk) ( 1946 )
·Panorama 1 (Panorama) ( 1953 )
Zoraki Diplomat (Pseudo Diplomat) (1954)
·Ep O Šarki (Hep O Șarkı) ( 1956 )
·Knjiga moje majke ( Anamin Kitabi) ( 1957 )
·Na putu naroda (Vatan Yolunda) ( 1958 )
Politika 45 godina (Politikada 45 Yil) ( 1968 )