ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K311
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

I izdanje !

Korice:
Jovan Lukic


Vojislav Lubarda (Rogatica, 17. jun 1930 — Beograd, 13. oktobar 2013[1]) bio je srpski književnik, romansijer, član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske i član Senata Republike Srpske.


Rođen je 1930. u Rogatici. Srednju šumarsku školu i Filozofski fakulttet, odsjek književnost, završio je u Sarajevu. Njegov drugi roman „Ljuljaška“, odmah je po izdanju 1963. godine bio zabranjen u Sarajevu. Tu je radio kao novinar, profesor, urednik lista za kulturu i kao urednik redakcije za umjetnost i kulturu na Televiziji Sarajevo. Nakon što je objavio članak „Poslanica Maku Dizdaru“ u časopisu „Student“, izgubio je položaj urednika Redakcije za umjetnost i kulturu Televizije Sarajevo, a ubrzo je dobio i otkaz sa posla. Nakon izdanja romana „Gordo posrtanje“, političke vlasti su mu zabranile rad u struci.[2] Zbog sadržaja romana „Gordo posrtanje“ je doživio politički progon u Sarajevu, koji je opisao u romanu „Svileni gajtan“. Tematika njegovih romana se bavila zločinima ustaša i muhadžera nad Srbima u Podrinju. Nakon što su mu političke vlasti zabranile rad u struci, iz Sarajeva se početkom 1975. seli u Beograd. Kao književnik se proslavio romanom „Preobraženje“, koji je izdao 1979. Dobitnik je NIN-ove nagrade za najbolji roman 1989. godine, za roman „Vaznesenje“.[3]


„ Andrić je bio prvi na udaru povampirenog jednoumlja — nastojanja islamskih fundamentalista, čiji su se glavni nosioci nalazili u vrhovima partije i vlasti — da očiste SR Bosnu i Hercegovinu od svega što kvari takozvanu bosansku „samobitnost“ i pravo „starinaca“ (autohtonih starosjedelaca), muslimana, da sami upravljaju Bosnom i Hercegovinom. Počelo je to da se ostvaruje čuvenim manifestom Muhameda Filipovića „Bosanski duh u književnosti“, odakle potiče i rečenica koju ste citirali, pa se potom prenijelo i na sve druge društvene i duhovne oblike života. Program čišćenja SR Bosne i Hercegovine od Srba i svega što dodiruje Srbe i Srbiju nastavio je da ostvaruje pjesnik Mak Dizdar, sa desetak jurišnika, u specijalno pripremljenom dvobroju časopisa „Život“. Glavni smisao svih, uglavnom huškačkih tekstova u „Životu“, bio je da Srbi „kastriraju“ prelijepi b-h jezik i vrše duhovno, kulturno i svako drugo porobljavanje SR Bosne i Hercegovine.
To je vrijeme kad maspokovci podržavaju islamske fundamentaliste, a fundamentalisti maspokovce, kad dolazi do sprege braće Pozderac (Hakija, Hamdija, Sakib), Hasana Grapčanovića i Džemala Bijedića sa Brankom Mikulićem, kad Mikulić najednom izranja na površinu i dugo, godinama, drži u ruci ključ svih kretanja u SR Bosni i Hercegovini. Muslimanski fundamentalisti se tada, kao i za vrijeme Nezavisne Države Hrvatske, združuju sa hrvatskim klerikalcima i usklikuju o sebi da su najljepše „hrvatsko cvijeće“.

”
— Vojislav Lubarda, intervju za časopis NIN 21. januar 1990.
Bio je član Senata Republike Srpske od 1996. godine. Dopisni član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske je postao 27. juna 1997, a redovni 21. juna 2004.

Preminuo je u Beogradu 13. oktobra 2013. godine.

Bibliografija
Bližnji svoj, (1962)
Ljuljaška, (1963)
Gordo posrtanje, (1970)
Preobraženje, (1979) (1980) (1982) (1990)
Pokajanje, (1987)
Vaznesenje, (1989)
Svileni gajtan,
Anatema (+ 5 naslova),
Tamni vilajet, (1994)
Srpska bespuća: Književnopolitički ogledi