Godina izdanja: 1993
ISBN: 86-901351-7-0
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Luković-Pjanović, Olga, 1920-1998 = Luković-Pjanović, Olga, 1920-1998
Naslov Srbi --- narod najstariji. 1 / Olga Luković-Pjanović
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 1993
Izdanje Dopunjeno izd.
Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Miroslav`, 1993 (Beograd : Kosmos)
Fizički opis 270 str. : ilustr. ; 24 cm
Zbirka Biblioteka Slovenski istočnici
(broš.)
Napomene Tiraž 2.000
Reč priređivača i izdavača: str. 7-13.
Predmetne odrednice Srbi – Poreklo

Olga Luković Pjanović je s pravom svom delu dala naslov „Srbi... narod najstariji“, možda i ne misleći u bukvalnom smislu, već kao u istinu veoma stari narod, koji zaslužuje da se o njegovom poreklu i dugoj istoriji zna i više i objektivnije. Njoj je gornji naslov, rekli bismo, bio Moto. Svakom čitaocu, iole upućenijem u probleme istaživanja pojave i razvoja pojedinih etničkih skupina jasno je da je taj posao pretežak. To je bilo jasno i Olgi Luković Pjanović, osobito kad je reč o poreklu Srba, za koje se već odavno naslućivalo, pa i dosta znalo, da su veoma stari narod. Poneta s jedne strane željom da se kao naučnik uhvati u koštac sa ovim problemom privlačnim posebno zbog svoje složenosti, a s druge, vođena patriotskim osećanjem i čvrstom namerom da svojim moćima otkloni sve zablude koje o srpskom narodu šire njegovi neprijatelji, i ne samo njegovi, Olga Luković Pjanović je, uprkos svim teškim okolnostima u kojima se nalazila, odlučila da, koliko je moguće više, razreši pitanje porekla Srba, njihove najstarije prošlosti i njihovog mesta među drugim narodima. (prof. dr Relja Novaković)

Olga Luković Pjanović (Negrišori, 7. april 1920 – Beograd, 1. april 1998) bila je srpska lingvistkinja i istoričarka.
Završila je gimnaziju u Čačku, a zatim je bila primljena u Dom kraljice Marije u Beogradu.
Tokom Drugog svetskog rata bila je u logoru u Nemačkoj. Nakon rata je radila kao spiker na Radiju Zagreb. Ubrzo je diplomirala na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu na odseku za klasične jezike.
U Parizu je doktorirala na Sorboni, 1969. godine, disertacijom Pravda kod Eshila i Sofokla.
Pored maternjeg srpskog jezika, poznavala je još devet jezika: starogrčki, latinski, francuski, nemački, ruski, engleski, poljski, italijanski i španski jezik.
Postala je poznata nakon objavljivanja knjige „Srbi… Narod najstariji“ u kojoj je dovela u vezu srpski sa stranim i antičkim jezicima. Za pristalice Srpske autohtonističke istorijske škole radi se o kapitalnom delu, dok ga zapadna istoriografija potpuno odbacuje kao nenaučno i pseudoistoriografsko delo.
Doživela je moždani udar tokom turneje po srpskoj dijaspori u SAD, nakon čega se vratila u Pariz gde je nastavila sa istraživanjima, ali nije više mogla da govori.
Udavala se dva puta, za Bratoljuba Klaića, hrvatskog lingvistu i člana Hrvatskog državnog ureda za jezik za vreme Drugog svetskog rata i Cvetka Pjanovića, četničkog oficira.

MG P26 (MBG)