ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2003
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Boka u Banatu - Ljubiša Večanski

2. doponjeno izdanje

- 17x24.5 cm, meki povez
- 764 str.

- vrlo dobro ocuvana ,ima potpis na unutrasnjisti zadnje korice , bilo je malo vlazno uz rub ,par cm,pa se vidi mali trag uz rub ,jedva vidljivo

Istorija gradova
Srpski, 2003 godina

Izdavač: Istorijski arhiv , Pančevo 2003; tiraž: 500 primeraka

Boka (mađarski: Bóka) je naselje u Srbiji u opštini Sečanj u Srednjobanatskom upravnom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1412 stanovnika.

Geografija
Boka se nalazi u srednjem Banatu, na 45 ° i 21 `srednje geografske širine i 20 ° i 48` istočne geografske dužine. Boka se prostire 68-72 metara nadmorske visine. Jugoistočno od mesta prolazi železnička pruga Zrenjanin - Vršac, južno od mesta prolazila je železnička pruga Čot – Alibunar, a kroz Boku prolazi magistralni put Zrenjanin – Vršac. Boka ima veoma veliki atar koji se prostire na severu do reke Tamiš, na zapadu do kanala Dunav - Tisa – Dunav, na jugu do kanala Brzava, a na istočnoj strani graniči se sa atarom Šurjan i Konaka. Seoski atar graniči se sa sledećim mestima: Neuzina, Banatska Dubica, Sečanj, Jarkovac , Konak i Šurjan. Po geografskim kartama grofa F. K. Mersija iz 1723 - 25. potok Igan se kao pritoka ulivao u Tamiš između Boke i Neuzina.

Historija
Boka je tokom svoje istorije više puta menjala svoje ime:

Godine:
1334 – Boka
1338 – Borzatö Báka
1717 - Boka
1801 – Srpska i Hrvatska Boka
1898 – Boka (Bóka)
Naselje Vissig je po tvrđenju istoričara identično sa posedom (possessio) Fyzugh, koji podpada pod atar Borzveto - baka (Boka). Taj se posed pominje 1338. u listi papskog desetka. Mesto je imalo katoličku parohiju, nosilo je ime Fuseg, i vremenom od naziva Vissik i Fizig ostade Fisziti. Posle izgona Turaka 1716. princ Eugen Savojski upravu nad novoosvojenim pokrajinom poverio je Banatu. Početkom XI veka uključen je Banat u ranofeudalnu Ugarsku, a time su stvoreni i uslovi povoljni za širenje katoličke crkvene organizacije, koju je podržavala vladarska kuća Arpadovića. Banata, a manja naselja su opustela i crkve su počele tiho da propadaju. Ono što nisu uništili Turci, uništilo je ovdašnje stanovništvo naseljeno na ovom prostoru tokom XVIII. veka, smatrajući te građevine turskim.[1]

Već 1334. godine pominje se Boka kao parohijsko mesto koje pripada Kevinskom Komitatu. Godine 1338. dano je ovome mestu mađarsko ime Borzatö-Baka, jer je ležalo na ušću Brzave (Brzava). Od 1361-1362. godine ime naselju je opet Boka. Odlukom Marije Terezije iz 1778. godine znatni deo poseda zagrebačkoga biskupa i Turopoljskog plemstva trebalo je da bude ustupljen vojnoj upravi. Nakon dugogodišnjih pregovora postignut je sporazum 1801. kojim su oštećeni plemići dobili posede u Banatu među kojima i Hrvatsku Boku.

Godine 1800. postala je Boka posed zagrebačkog kaptola, koji je kraj naselja osnovao (1801) novo Hravatsku Boku (mađarski: Horvat Boka ) i naselio je hrvatskim plemićima i njihovim kmetovima.

Godine 1801. izmenom dobara Na ovo područje su došli Hrvati jer je pripadalo Zagrebačkoj biskupiji, kojoj su i do tada pripadali. Zagrebačka biskupija je ovo područje (oko vlastelinstva Bileda) dobila kao naknadu za Nove vlasti u Pokuplju nisu priznavale plemićka prava dotadašnjim stanovnicima na tom prediju (predijalcima), čiji je dotadašnji vlasnik bio zagrebački biskup. Da bi sačuvali svoja prava, u dogovoru s biskupom su odlučili se preseliti u Banat. Preseljavati ih je počeo biskup Tomo Galjuf 1788. godine, a biskup Maksimilijan Vrhovac je nastavio i dovršio 1801. godine. Predijalci su se naselili u Hrvatsku Boku, Hrvatsku Klariju (danas spojenu sa Srpskom Klarijom u jedinstvenu Klariju, kasnije preimenovanu u (Radojevo) te u Hrvatsku Keču, koja je danas u Rumuniji .

Godine 1802. dobilo ovo novo naselje svog sveštenika, a 1840. podignuta je crkva. U revoluciji 1848-49. godine Boka je mnogo stradala, jer su Srbi 4.avgusta 1884.g opljačkali Hrvatsku Boku, a 4.septembra izgorela je srpska crkva do temelja, jer su je zapalili Mađari 19. januara 1849.g povukli, opet su Srbi napali Hrvatsku Boku. Podignuta je nova crkva 1852.g Godine 1854. obe opštine imaju (srpska i hrvatska) ukupno 2725 stanovnika. Novo sagrađena pruga proradila 21.decembra 1895.g na pruzi za Bečkerek i za Čakovo. Mađarsko ministarstvo unutrašnjih dela (br. 105820-IVa 1898. spoilo Srpsku i Hrvatsku Boku. Popisano je 31. januara 1921.g 2794 stanovnika, od kojih je : Srba i Hrvata 1829. ostalih Slovena-1; Rumuna – 13; Nemaca – 232; Mađara – 672 i ostalih 72 stanovnika.[2]

(kutija keno)