Autor: Domaći
Jezik: Srpski
ISBN: St
Godina izdanja: St

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

DIMITRIJE BAČEVIĆ (? - POSLE 1770)
Autor: Miroslava Kostić

Povez: mek sa preklopnicom
Broj strana: 155 + XL sa fotografijama umetničkih dela




Dimitrije Bačević (18. vek — Sremski Karlovci, 1770[1]) bio je srpski slikar. On je jedan od najznačajnijih baroknih crkvenih ikonopisaca kod Srba.


Nikolajevska crkva u Zemunu
Biografija
O njemu nema mnogo podataka. Živeo je i radio u srpskom duhovnom središtu Karlovcima. Slikarstvo je učio kod novosadskog slikara Vasilija Ostojića, a kasnije je usavršavao slikarstvo u (pretpostavlja se) slikarskoj školi Kijevopečerske lavre. Umro je veoma mlad u Sremskim Karlovcima 1770. godine na vrhuncu svoje umetničke zrelosti.

Delo
Bačević je radio u starom srpsko-vizantijskom stilu, i s obzirom na solidan rad na zemunskoj crkvi (koji je dobro očuvan) i druge, sporednije radove koji su izvedeni pod uticajima evropske umetnosti toga vremena. Pretpostavlja se da je, pored učenja u domaćim zografskim ateljeima, umetnost studirao najverovatnije i u Beču. Od 1760. godine bio je stalno nastanjen u Sremskim Karlovcima, gde je uživao ugled i podršku najviših crkvenih vlasti. Radio je najviše za fruškogorske manastire[traži se izvor].

Značajniji ikonostasi koje je živopisao su u manastirima: Beočin, (u društvu sa svojim učenikom Teodorom Dimitrijevićem), Jazak, Krušedol; a najznačajniji je u Nikolajevskoj crkvi u Zemunu 1762. godine. Od njegovih ikona poznata je ikona Sveti Jovan Krstitelj sa krilima u manastiru Kovilju, na ikoni Sv. Jovana ima zapis ` D. B. ikonopisac karlovački, 1766`, i Lik Hristov u Narodnom muzeju u Beogradu. Pored toga radio je ikone i ikonostase. U crkvi Sv. Nikole u Belom Brdu u Slavoniji, postoje četiri prestone ikone iz nekadašnje crkve u Sarvašu kod Oseka/Osijeka.[2]

Iz zapisa se vidi da je imao slikarsku družinu u kojoj su bili Teodor Dimitrijević Kračun[3][4] i Dimitrije Popović[5], dok su ostali članovi te družine ostali anonimni.

Osnovne osobine njegovog stila je evropeizacija ukrajinskog stila toga doba, koji se ogleda u realizmu prikazanih figura, obilnoj upotrebi zlata za ukrašavanje dekorativne ornamentike i ikonografiji prožetoj zapadnjačkim elementima.

Ikonostas Nikolajevske crkve, jedan je od najranije sačuvanih primera baroknih ikonostasa koji će dominirati našim crkvama u toku celog baroknog perioda. Smatra se najznamenitijim i najlepšim baroknim ikonostasom srpske umetnosti 18. veka i poseduje sve karakteristike tog prelaznog razdoblja od tradicionalnog srpsko-vizantijskog stila ka baroknoj umetnosti. Njegovu izradu je poručila Zemunska crkvena opština nakon podizanja hrama, međutim njegov autor nam je nepoznat. Izrada ikona za ikonostas je bila poverena Dimitriju Bačeviću uz asistenciju Dimitrija Popovića, kao i izrada ikona za propovedaonicu, tronove i pevnice. Novija arhivska istraživanja nam otkrivaju još jedno ime uglednog srpskog slikara ovog perioda, Vasilija Ostojića, za koga se smatra da je bio Bačevićev pomoćnik.