Autor: Domaći
ISBN: Ms
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

SVEDOČANSTVA/ a) Građanski rat - Hrvatska - 1991-1995 - Istorijska građa... I.Kako je počeo `Rat za mir` II.Politički kontekst III.Kako je sve počeko i kako se završilo IV.14 godina kasnije V.Naknadna pamet... Latinica, Šiven povez, Obeleživač stranica, 918 str, NEKORIŠĆENO, Mag


Dubrovnik (lat. Ragusa — Raguza) je grad u Hrvatskoj i administrativni centar Dubrovačko-neretvanske županije. Dubrovnik je luka i turistička atrakcija smeštena na Jadranskom moru na krajnjem jugu Hrvatske u Dalmaciji. Od Splita je udaljen 237 km, a od Zagreba 624 km.

Tri grada prostranog Balkanskog poluostrva, Istanbul na istočnoj strani, Atina na južnoj i Dubrovnik na zapadnoj strani poznata su širom sveta kao izrazito turistička mesta. Ovaj značaj im je određen samim prirodnim položajem i bogatstvom koje ih okružuje što nije jedini razlog njihove privlačnosti.

U svojoj prošlosti ovi gradovi su bili stecišta i poprišta sudara svetskih strujanja i svaki od njih ima svoj poseban lik. Dubrovnik je bio nošen udarom sa svih strana. Zbog skučenog prostora njegovi brodovi su se otiskivali širom sveta a trgovačke karavane su prodirale daleko u njegovu pozadinu. Stalno okružen jačima od sebe podigao je čvrste bedeme radi svoje odbrane a u svojoj odbrani mnogo više je koristio svoju diplomatiju od vojne snage.

Geografija
Smješten na Jadranskom moru, na krajnjem jugu Hrvatske. Ubraja se u jedan od najznačajnijih kulturnih i turističkih centara u cijeloj jugoistočnoj Evropi. Poznat je po svom starom gradskom jezgru sa brojnim kulturnim i sakralnim spomenicima.

Popularni naziv za grad pod brdom Srđ.

Istorija
Glavni članak: Istorija Dubrovnika
Dubrovnik
Dubrovnik

Svetska baština Uneska
Mesto Dubrovačko-neretvanska županija, Dubrovačka republika, Socijalistička Republika Hrvatska, Hrvatska Uredi na Vikipodacima
Koordinate 42° 38′ 25″ S; 18° 06′ 30″ I
Površina 1.426, 121 km2 (1,535×1010, 1,30×109 sq ft)
Veb-sajt
Osnivanje grada
Istočni Jadran bio je naseljen još početkom neolita, a najbliža okolina Dubrovnika, uključujući i same litice Raguze, su bile naseljene tokom bronzanog i gvozdenog doba. Tokom starog veka, centar regije se nalazio u današnjem Cavtatu, koji je nosio latinizovano ilirsko ime Epidaur („iza šume”). Grad se pod ovim imenom prvi put pominje 47. godine pH.

Stara tradicija, koju sredinom X veka, spominje vizantijski car Konstantin Porfirogenit kaže da su Dubrovnik osnovale izbeglice iz rimskog grada Epidaura pošto su ga početkom VII veka uništili Sloveni i Avari.

Nakon razaranja Epidaura (od strane Slovena i Avara) početkom VII veka u podnožje već postojećeg rimskog utvrđenja stižu romanske izbeglice koje osnivaju novi grad, a u njihovom zaleđu naseljavaju se srpska plemena Zahumljani, Travunjani i Konavljani. Vremenom, ova srpska plemena naseljavaju i obalu, a uz taj izbeglički grad osnivaju i svoje naselje koje po dubokoj hrastovoj šumi nazivaju Dubrava. S druge strane, romansko stanovništvo svoje naselje naziva po litici (latinski: Laus), koje će nizom fonetskih promena kasnije dobiti italijansko ime Raguzijum / Raguza (Ragusium / Ragusa),[1] koje je prvi put pomenuo anonimni kosmograf iz Ravene oko 667. godine. Uski močvarni kanal koji je delio liticu od kopna i ujedno ova dva naselja, nasut je tokom X i XI veka, a kompletno naseljeno područje opasano je zidinama. Ovim je grad ujedinjen.

Vizantijska i mletačka vlast
Od svog osnivanja, pa sve do XII veka, Dubrovnik je ulazio u sastav Vizantijskog carstva. Međutim, bez obzira na romansku vlastelu, srpska većina je asimilovala malobrojnu romansku zajednicu, pa je za grad prevagnulo srpsko ime Dubrovnik (nasuprot romanskom Raguza). Za to vreme, grad se širi i dobija određenu autonomiju (svog biskupa).

Početkom XI veka, dubrovačke lađe bile su prepoznatljive širom Mediterana, a Dubrovčani poznati kao vešti moreplovci i trgovci, koji sklapaju trgovačke ugovore sa mnogim gradovima i kneževinama. Dubrovnik je 1186. sklopio mir sa Stefanom Nemanjom i bratom mu humskim knezom Miroslavom, a nešto kasnije i čuveni trgovački ugovor s bosanskim banom Kulinom. Dubrovačke lađe često moraju da grad brane od raznih osvajača: Samuilo (992), Arapi (1028—1034), Normani. Ali i da ratuje za tuđe interese (Normani od 1081. do 1085).

Nakon pada Carigrada 1204. godine, u ruke krstaša, Dubrovčani su bili prinuđeno da od 1205. priznaju vrhovnu vlast Venecije, pod čijom vlašću ostaju sve do 1358. godine. Za ovo vreme, Dubrovčani dižu tri bezuspešne bune, ali se mletačke vlasti nisu uspeli osloboditi. Godine 1295. u Dubrovniku se desio veliki požar, koji je uništio celo predgrađe Dubravu i veliki deo grada Raguzum (Ragusium). Zbog toga, oba naselja su se spojila u jedno i više se nisu smele graditi drvene kuće....