ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1985
Autor: Domaći
Jezik: Srpski i Francuski

Polovna knjiga, korice blago pohabane, unutrašnjost odlično očuvana. Ima vrlo malo podvučenog teksta, posveta na predlistu.

Priredio: Branko Pavićević,
Izdavač: Crnogorska akademija nauka i umjetnosti - Titograd,
1985. god.
Tvrd povez, 24,5 cm.
639 str.

Bosansko-hercegovački ustanak (1875-1878), Hercegovački ustanak ili Nevesinjska puška je bio pretežno srpski ustanak podignut u okolini Nevesinja 1875. godine protiv otomanske vlasti koji se ubrzo proširio na celu Bosnu i Hercegovinu.

Ustanike su podržale oružjem i dobrovoljcima Crna Gora i Srbija što je dovelo do otpočinjanja Srpsko-turskog rata i nastanka tzv. Velike istočne krize. U Bosnu su nagrnuli i mnogi Hrvati i Slovenci, pa čak i neki talijanski garibaldinci, koji su svi bili uvereni da je na pomolu veliko buđenje Južnih Slovena. U julu 1876. Srbija i Crna Gora nagovestile su rat Otomanskoj Carevini, sporazumevši se da će prva anektirati Bosnu a druga Hercegovinu. Ponašanje Srbije učvrstilo je ionako neprijateljski stav otomanskih vlasti prema pravoslavnom narodu. Bosanski namesnik okupio je u vojsku koja je delovala okrutno ali nedelotvorno. Oni su, bojeći se opšteg prevrata, počeli terorisati seljake. Godine 1876. popaljeno je na stotine sela i pobijeno najmanje 5000 seljaka. Do kraja te godine broj izbeglica iz Bosne i Hercegovine popeo se na najmanje 100000, a možda čak i na 250000. Godine 1877. i Rusija je nagovestila rat Otomanskoj Carevini. U ustanku su se istakli Тripko Vukalović, Mićo Ljubibratić, Maksim Baćović, Lazar Sočica, Pera Tunguz, Pecija Petrović, Golub Babić, Jovan Gutić i Bogdan Zimonjić.

Posledica ustanka i ratova koji su vođeni protiv Otomanske imperije bio je Berlinski kongres 1878. godine na kome su Crna Gora i Srbija dobile nezavisnost i određena teritorijalna proširenja, ali ne i Bosnu i Hercegovinu koju je Austrougarska okupirala, iako je de jure ostala u sastavu Otomanske imperije.