ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1957
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Prvi svjetski rat i stvaranje drzave jugoslovenskih naroda

Prvi svjetski rat i stvaranje drzave jugoslovenskih naroda - Fuad Slipicevic

196 stranica ,meki povez
-1957 godina ,SARAJEVO

-knjiga je nekada bila malo vlazna ,pa su stranice na rubovima malo tamnije boje ,ima malo zutih tackica od starosti

Fuad Slipičević rođen je 9. marta 1909. godine u Mostaru. Osnovno obrazovanje kao i šerijetsku gimnaziju završio je u Mostaru, dok je studij nacionalne istorije sa geografijom započeo na Filozofskom fakultetu u Skoplju a završio na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu u vremenskom intervalu od 1928. do 1932. godine. Po završetku studija i odsluženja vojnog roka a od 1934. godine zaposlio se u Medresi kralja Aleksandra u Skoplju gdje je boravio sve do 1938. godine. Naime, godine 1938. premješten je po tadašnjim propisima u mostarsku gimnaziju za profesora historije i bio je sve do 1948. godine predavač i tumač složenih historijskih procesa u ovoj uglednoj srednjoškolskoj instituciji.

I ne samo to, profesor Fuad Slipičević djelovao je i izvan gimnazije kao javni radnik, predavač na brojnim tribinama i već tridesetih godina XX vijeka aktivan je suradnik tadašnjih časopisa i novina. Poslije mostarske duge nastavničke karijere premješten je 1948. godine u Sarajevo za profesora novopokrenute Više pedagoške škole gdje je na studijskom odsjeku historija-geografija predavao historiju. Pred njim su formirane generacije i generacije nastavnika historije i geografije tada nužno potrebni u osnovnim i srednjim školama. Tu je ostao sve do 1969. godine i jedno vrijeme bio je i direktor Više pedagoške škole u Sarajevu.

Pri formiranju Pedagoške akademije u Mostaru izabran je, odnosno reaktiviran je od strane Matičarske komisije za profesora te visokoškolske institucije i proveo je kao profesor tu dvije-tri godine kada je konačno penzioniran. Umro je u Mostaru 12. juna 1980. godine.

Nusret Velić: Vrelo Bune I, ulje na platnu, 2000.
Nusret Velić: Vrelo Bune I, ulje na platnu, 2000.

Profesor Fuad Slipičević nije radni vijek proveo u kabinetu univerzitetskog nastavnika, nego obrnuto, cijeli svoj radni vijek, dok ga nije u tome spriječila bolest ”razvijao jednu izvanredno predanu pedagošku i društveno-političku aktivnost po kojoj je stao u prve redove naših poslijeratnih pedagoških radnika” napisao je u nekrologu Mitar Papić. Dalje navodi: ”Iako nije bio posebno sklon knjiškoj pedagogici Fuad je svojim radom, dobrom stručnom spremom, izvanredno humanim odnosom prema ljudima uopšte, a svojim učenicima posebno, kao i rijetko toplim ophođenjem i znalačkim izlaganjem gradiva uživao je ugled jednog vrsnog pedagoga. Stotine i stotine njegovih učenika i studenata sjećaju se dragih uspomena na njegova predavanja i druge susrete koji su imali s njim.”

Biografija profesora Fuada Slipičevića, ovdje taksativno ponuđena donekle je slična ili ista najvećem broju naučnih radnika, puna hladnih činjenica o hodu punom muka, trnovitim putem nauke i struke. Ovom prigodom, kada profesora Fuada Slipičevića i njegovo djelo tumačimo kao pisca bosanskohercegovačke historije, potrebno je i treba unijeti u red stvari i protumačiti obični životni put jednog izuzetnog profesora, koji je težak i gorak po više osnova. Treba naglasiti da se ovom prigodom radi o naučnom radniku i čovjeku koji je cijeli svoj naučni život s ponosom nosio, istraživao, branio i hvalio historiju, bilo da se radi o dalekoj prošlosti, neobičnoj pojavi ili aktualnoj stvarnosti. I kako to u nekrologu Mitar Papić naglašava ”kakav je bio u školi i u nastavi, takav je bio u društvu i porodici, predan, taktičan i odmjeren. Stekao je veliki broj prijatelja i uvijek rado viđen u društvu. Kao nježan suprug i otac u porodici je unosio prijatnu atmosferu. Školovao je i vaspitao tri sina, danas tri diplomirana inžinjera, koji su u život pošli očevim stopama.”

(mala gornja ladnica ,u sobi ,bela)