Godina izdanja: 2015
ISBN: 978-86-89791-10-5
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Ognjanović, Ilija, 1845-1900 = Ognjanović, Ilija, 1845-1900
Naslov Šetnje po Novom Sadu. Deo 1, (1878-1881) / Ilija Ognjanović Abukazem ; priredila Zorica Hadžić
Vrsta građe dr.knjiž.oblici
Jezik srpski
Godina 2015
Izdanje 1. izd.
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Gradska biblioteka, 2015 (Petrovaradin : Alfagraf)
Fizički opis 265 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Hadžić, Zorica, 1977- = Hadžić, Zorica, 1977-
Zbirka Novosadski manuskript / Gradska biblioteka, Novi Sad
(broš.)
Napomene Autorova slika na koricama
Tiraž 500
Str. 7-31: Kako ovaj svet ispraviti ili Kroz Novi Sad sa Abukazemom / Zorica Hadžić.
Predmetne odrednice Ognjanović, Ilija, 1845-1900 -- `Šetnje po Novom Sadu`
Novi Sad -- U literaturi

Autor - osoba Ognjanović, Ilija, 1845-1900 = Ognjanović, Ilija, 1845-1900
Naslov Šetnje po Novom Sadu. Deo 2, (1882-1884) / Ilija Ognjanović Abukazem ; priredila Zorica Hadžić
Vrsta građe dr.knjiž.oblici
Jezik srpski
Godina 2015
Izdanje 1. izd.
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Gradska biblioteka, 2015 (Petrovaradin : Alfagraf)
Fizički opis 289 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Hadžić, Zorica, 1977- = Hadžić, Zorica, 1977-
Zbirka Novosadski manuskript
ISBN 978-86-89791-11-2 (broš.)
Napomene Autorova slika na koricama
Tiraž 500
Napomena priređivača: str. 283-289.
Predmetne odrednice Novi Sad -- U literaturi

Dr Ilija Ognjanović Abukazem (Novi Sad, 30. april 1845 – Budimpešta, 8. avgust 1900) bio je srpski lekar, književnik, humorista i urednik časopisa.
Školovanje
Poticao iz jedne od najstarijih novosadskih porodica. Deda Gliša bio je paroh novosadski, a otac Stevan asesor i titularni solgabirov. Osnovnu školu pohađao je Ilija u Sremskoj Kamenici i Novom Sadu. Četiri razreda gimnazije završio u rodnom gradu. Pošto je dobio stipendiju gradskog Magistrata 5. i 6. razred gimnazije završio u Sremskim Karlovcima, a 7. i 8. u Pečuju i Budimpešti. U Pečuju je organizovao đačko udruženje kojem je bio predsednik. Kao pitomac Tekelijanuma 1866/67. godine upisao je studije medicine u Pešti, da bi ih nastavio u Beču, gde je i diplomirao (1872).
Lekar
Po završetku studija vratio se u Novi Sad, gde je radio kao privatni lekar. Zahvaljujući svojim profesionalnim kvalitetima 1884. imenovan je za gradskog fizika. Pored diplome doktora medicine takođe je stekao i diplomu magistra hirurgije i opstetricije (porodiljstva), pa je od 1888. obavljao i funkciju upravnika Porođajnog odeljenja novosadske bolnice. Bio je i lični lekar čuvene dobrotvorke Marije Trandafil.
Autor je više naučno-stručnih članaka i brošura iz medicine, od kojih se izdvajaju O difteričnoj vratobolji za srpske matere (1876) i Kako se valja čuvati i lečiti od kolere (1884). U Novom Sadu je 1894. objavio Imena bolesti što smrt mogu da donesu, medicinski rečnik u kome je sa latinskog preveo imena bolesti i uzroke smrti na srpski, nemački i mađarski jezik.
Živeo je u Kazandžijskoj ulici (današnja Subotićeva) broj 9 gde je imao i ordinaciju.
Književni rad
Od mladosti piše, pa tako još kao gimnazijalac pokreće đačke, rukom pisane, listove Zolju i Đački venac u kojima su učenici objavljivali pesme i prozne tekstove. Od 1864-65. godine objavljuje pripovetke u Danici i Zmaju, šaljivom listu koji je u Pešti izdavao Jovan Jovanović Zmaj. Od tada počinje njegovo prijateljstvo sa Zmajem, pod čijim je uticajem 1866. uzeo nadimak Abukazem. Pisao je i za druge Zmajeve listove – Žižu i Starmali. Njegove Šetnje Novim Sadom, objavljivane u Starmalom, su se na satiričan način bavile životom i zbivanjima u gradu. U periodu od 1874. do 1892. uređivao je Javor, časopis za zabavu, nauku i književnost. U njemu je objavljivao pripovetke, beleške, crtice i informacije. Autor je više humorističko-satiričnih dela poput Abukazemovog šaljivog kalendara (1878. i 1881), Veselih pripovetki (1880) i Šale i satire (1882).
Ognjanović je punih 39 godina delovao kao humorista, i kao takav proslavio se. Govorilo se u njegovo vreme: ono što je Zmaj bio u poeziji to je Abukazem u prozi. Srpskoj narodnjačkoj političkoj borbi Ognjanović je svojim humorom i satirom obilato pomagao. Njegovi bolji humoristički članci su vredeli kao i dobri politički. Njegov humor je bio silan, jedar, neusiljen, vedar, i od neobičnog utiska; njegova satira oštra ko sablja, od koje su narodni neprijatelji imali razloga da prezaju.
Umro je 1900. godine u Pešti, a potom je njegovo telo preneto u Novi Sad, gde je sahranjeno na Almaškom groblju.
Ilija Ognjanović
Sa suprugom Darinkom pl. Lemajić, imao je troje dece – ćerku Dobrilu i sinove Georgija (koji je umro sa dve godine) i Žarka.
Bio je član i potpredsednik Književnog odeljenja Matice srpske, član Eparhijske uprave bačke, dopisni član Srpskog lekarskog društva, dopisni član Srpskog učenog društva (od 1883) i počasni član Srpske kraljevske akademije (od 1892).
Ulica u centru Novog Sada nosi njegovo ime.
MG24 (N)