ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K178
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Zločin u 19:30 Balkanski mediji u ratu i miru - Kemal Kurspahic


Zločin u 19:30
balkanski mediji u ratu i miru
Kemal Kurspahić(autor)

Vesna Kurspahić(prevod)

Izdavač: Dan Graf
Naslov originala: Prime Time Crime

Delo pod nazivom koji nedvosmisleno asocira na čuvene TV dnevnike, autor je objasnio kao pokušaj da se razumevanjem nedavne zajedničke prošlosti omogući put u budućnost. Sem što je svedočanstvo o medijskim manipulacijama devedesetih godina, stranice knjige su i svojevrsno priznanje onima koji su po cenu stradanja i neprilika odbijali u tome da učestvuju. Kao primere onih koji su do poslednjeg daha čuvali dostojanstvo profesije autor navodi Stašu Marinkovića iz `Borbe` i Joška Kulušića iz `Slobodne Dalmacije`.


Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Politička propaganda , Jugoslavija , Masovni mediji


Kemal Kurspahić je advokat i novinar iz Bosne i Hercegovine, urednik lanca nedeljnih listova pod nazivom „The Connection Newspapers“, osnivač i predsednik Instituta za medije u demokratiji, bivši glavni urednik sarajevskog lista „Oslobođenje“, autor nekoliko knjiga.


Rođen je 1946. godine u Mrkonjić Gradu. Osnovnu školu je pohađao u SR Bosni i Hercegovini i SR Hrvatskoj, a trogodišnju srednju školu je završio u Sanskom Mostu. U Beogradu je stekao zvanje advokata.[1]

Novinarstvom je počeo da se bavi još kao srednjoškolac 1962. godine, radeći kao dopisnik lista „Oslobođenje“ iz Sanskog Mosta. Bio je urednik beogradskog nedeljnika „Student“, a nakon toga je od 1969. radio kao dopisnik „Oslobođenja“ iz Beograda i od 1971. do 1973. kao dopisnik iz Jajca. U Sarajevo se preselio 1974. godine i radio je u nekoliko redakcija. U periodu od 1981. do 1985. je bio dopisnik iz Njujorka. Bio je i zamenik glavnog urednika „Oslobođenja“ od 1985. do 1988.[1] i glavni urednik ovog medija u periodu od decembra 1988. do marta 1994. godine.[3] Dok je obavljao tu funkciju, dobio je nekoliko priznanja za doprinos slobodi štampe i ljudskim pravima.[4][5]

Izveštavao je sa Olimpijskih igara u Minhenu 1972, Lejk Plesidu 1980. i Los Anđelesu 1984, kao i sa Svetskog prvenstva u fudbalu 1974. godine u Nemačkoj. Intervjuisao je niz poznatih ličnosti poput predsednika SAD Ronalda Regana, generalnog sekretara Ujedinjenih nacija Havijera Pereza de Kueljara, kasnijeg indijskog premijera Radživa Gandija i kasnijeg predsednika Šri Lanke Ramasinga Premadasu. Povremeno je pisao članke za različite novine: „Njujork tajms“, „Vašington post“, „Herald tribjun“, „Los Anđeles tajms“, „Cajt“, „El pais“, „Noje cirher cajtung“ i dr.

U periodu od 2001. do 2006. je radio za Kancelariju UN za drogu i kriminal.[6], prvo kao portparol u Beču i potom kao predstavnik ove organizacije za karipski region u Barbadosu.

Objavio je ukupno četiri knjige. Danas živi i radi u Vašingtonu. Oženjen je i ima dva sina.