Godina izdanja: 2007
ISBN: 978-86-7095-127-3
Vrsta: bibliografija, periodika, književni časopisi
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Posveta priređivača na predlistu.

Autor - osoba Vukićević, Dejan, 1965-2022 = Vukićević, Dejan, 1965-2022
Naslov Delo : (1955-1992) : bibliografija / Dejan Vukićević
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 2007
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Institut za književnost i umetnost : Narodna biblioteka Srbije ; Novi Sad : Matica srpska, 2007 (Beograd : Čigoja štampa)
Fizički opis 857 str. ; 25 cm
Zbirka ǂSerija ǂIstorija srpske književne periodike / Matica srpska [i] Institut za književnost i umetnost [i] Narodna biblioteka Srbije ; 16
(karton)
Napomene `Knjiga je neznatno izmenjen istoimeni mag. rad. odbranjen na Filol. fak. ...` --> prelim. str.
Tiraž 500
Registri.
Predmetne odrednice Delo (časopis) -- 1955-1992 -- Bibliografije

U radu DELO (1955–1992). Bibliografija analitički su iscrpno obrađeni svi članci jednog od najznačajnijih srpskih književnih časopisa. Bibliografija Dela urađena je po ISBD (CR) standardu. Po obuhvatu građe je iscrpna jer su obrađeni svi članci uključujući i beleške na koricama, kao i beleške s nazivom Errata. Po vrsti obuhvaćenih publikacija ona je bibliografija sastavnih delova. Po obliku je samostalna, prema vrsti izvora primarna (rađena de visu). Po hronološkom kriterijumu retrospektivna, prema teritorijalnom deo je korpusa nacionalne bibliografije. Po načinu rasporeda bibliografskih jedinica je stručna, jer je razvrstana po sistemu Univerzalne decimalne klasifikacije. Po karakteru opisa bibliografija je anotirana i deskriptivna.

Delo je jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih književnih časopisa. Izlazio je jednom mesečno, od 1955. do 1992. godine. Prvi urednik bio je Antonije Isaković, a kasnije su se smenjivali neki od najpoznatijih srpskih književnika tog vremena: Oskar Davičo, Muharem Pervić, Milosav Buca Mirković, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Bio je to avangardni časopis i u vreme socijalističkog režima u SFRJ često cenzurisan.
Istorija
Časopis Delo počeo je da izlazi 1955. godine, u atmosferi znatno liberalnijeg duha nego što bi se to moglo očekivati u tadašnjem socijalističkom režimu. Dah promena okrenut zapadu strujao je celom beogradskom umetničkom scenom, pa taj avangardni trend prati i Delo. Već prvi broj, koji otvara Vasko Popa ciklusom „Igre”, predstavlja sliku njegove buduće programske koncepcije okrenute mlađim autorima, sklonijim modernijem duhu.
Uredništvo i saradnici
Prvi je na mestu glavnog urednika Dela bio Antonije Isaković, a kasnije su se na mestu urednika smenjivali neki od najvećih srpskih pisaca tog vremena: od br. 1 (1961) Oskar Davičo, od br. 11 (1961) Muharem Pervić, od br. 5/6 (1980) Jovica Aćin i od br. 1 (1980) Slobodan Blagojević. Delo je imalo i impozantnu listu saradnika, a provokativnost je bila osnovna odlika svih njegovih urednika.
Sadržaj časopisa
U Delu se, pre svega, negovala beletristika. U vreme Antonija Isakovića, kao odgovornog urednika, primetan je primat proze, romana i pripovetke nad poezijom, dok je kasnije slučaj bio obrnut. Žanr koji je ovaj časopis posebno negovao je esej, a književna kritika bila je zastupljena u obliku tekuće i retrospektivne.
Delo nije zanemarivalo ni ostale vidove stvaralaštva. U njemu se pisalo o pozorištu, filmu i likovnoj umetnosti, a dozirana pažnja posvećivana je i takozvanoj društvenoj sferi, često u polemičnom tonu. Poseban pečat Delu dala su njegova dva poslednja urednika, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Univerzalne, a opet skrajnute teme, koje pokreću njih dvojica kod prvog su više težile erotskom, alternativnom i mističkom, dok su kod drugog sagledane kroz filozofski aspekt i naglašavanje marginalizovanih pojava, poput homoseksualnosti i ženskog pitanja.[2]
Cenzura
Časopis Delo često je bio na meti cenzora. Brojne sudske i personalne zabrane nisu bile slučajne. Najveća cenzura sprovedena nad ovim časopisom vezana je za 1968. godinu, u vreme kada je urednik bio Muharem Pervić. Veliki broj naručenih tekstova u vezi sa aktuelnim društvenim zbivanjima tada su potpisali autori poput Ljubomira Tadića, Simona Simonovića, Nikole Miloševića i drugih. Drugi slučaj zabrane odnosi se na „Leto moskovsko”, Mihajla Mihajlova, koji je zbog toga bio policijski isleđivan i na kraju zatvoren, dok je treći primer posebno zanimljiv, jer cenzuru broja izaziva kritički tekst na temu ondašnjeg društva, a napisao ga je Milorad Vučelić.
MG114