Godina izdanja: 2011-2012
ISBN: 978-86-519-0953-8
Autor: Domaći
Vrsta: Eseji i kritike
Jezik: Srpski

Sava Damjanov – „Damjanov, srpska književnost iskosa“ (1 –5)
U ovoj kolekciji su sabrani književnoistorijski i teorijski eseji i studije Damjanova, koji su dobrim delom bili rasuti po književnoj periodici.

1. Vrtovi nestvarnog (396 str.)
2. Veliki kod: Đorđe Marković Koder (271 str.)
3. Srpski erotikon (304 str.)
4. Nova čitanja tradicije (413 str.)
5. Šta to beše srpska postmoderna (215 str.)
Izdavač: Službeni glasnik, Beograd
Povez: meki
Stanje: knjige su veoma dobro očuvane, neke nisu čitane, u knjizi 3. i 5. nekoliko stranica ima podvlačenja grafitnom olovkom, može se izbrisati

„Ako bih morao u jednoj jedinoj rečenici da napišem recenziju o knjizi Save Damjanova ’Nova čitanja tradicije’, onda je sigurno da bih se vratio na sam početak i na naš, unekoliko, zajednički ulazak u književnost. (Mislim pritom na čitavu jednu generaciju koja se okupila oko studentskog književnog časopisa To jest i kasnije sazrevala preko Književne reči...) Šta hoću da kažem? Sava Damjanov je od samog ulaska u svet literature u odnosu na sve nas VIŠE i DRUGAČIJE video. (Nerv književnog istoričara u Save Damjanova – koji se danas jasno vidi – prvi je uočio Milorad Pavić, tada naš profesor, koji je bio poznatiji kao književni istoričar negoli kao pisac.) Sava Damjanov je, da pokušam slikovito to da pokažem, gledao književnost sa visine sa koje se sve jasnije vidi. (Kad kažem da je video više, mislim na taj, unekoliko, orlovski pogled.) Mi smo, na primer, pisali književnu kritiku u vreme dok Sava Damjanov traži tokove književnosti... A kad kažem da je drugačije video, onda mislim na ono uočavanje puteva (u ovom slučaju trebalo bi: putova) kojima bi književnost išla da ispred sebe nije imala ’prepreke’ (u najširem smislu te reči). Te ’prepreke’ (koje su ponekad nacionalne veličine) Sava Damjanov DRUGAČIJE vidi, i ono što smo mi videli kao rukavac, Sava Damjanov je jasno video kao mogući tok srpske književnosti. (Ja neću da dajem naslov knjizi Save Damjanova koja se nalazi ispred mene, ali ovde jeste reč o mogućim tokovima – i o jednostavno drugačijoj viziji književnosti, da se poslužim opštim mestom.)
Ne sećam se više u kojoj je i kakvoj prilici, kojim povodom (znam da smo se stalno određivali prema savremenoj književnosti i tražili njene korene), pesnik Dušan Radak izrekao vrednosni sud o Savi Damjanovu. Nešto kao: kad Sava Damjanov nešto kaže, tu se više nema šta dodati! (Paradoksalno je da je upravo čitav književni rad Save Damjanova okrenut protiv onoga ’čemu se nema šta dodati’: on bi monolitnost i nepromenjivo da dovede u pitanje...)“ – Milivoj Nenin

„Krećući se u području koje je u nauci o srpskoj književnosti jedva bilo obrađeno, Damjanov je ispoljio nekoliko istraživačkih osobina koje su očigledno obezbedile uspeh njegovom ispitivanju fantastike u srpskoj književnosti predromantizma. Da bi se stekao uvid u ovo razdoblje srpske književnosti, bilo je neophodno iščitati, pre svega, tomove i tomove na slavjanoserbskom jeziku pisanih romana, drama, epova i drugih dela, tragati za retkim izdanjima i sistematizovati sve to: on se uspešno snašao na tom prvom i najsloženijem delu posla. Potom, morao je ući i ušao je u obimnu literaturu posvećenu u svetu i kod nas fenomenu fantastičke književnosti, teorijskim i istorijskim aspektima ovog pitanja. Pošto je sva ta iskustva primenio na materijal srpske književnosti s granice XVIII i XIX veka, on je svoju građu uspeo da prezentira kao dobro usklađenu celinu. Aparat i osnovni tekst su u srećno nađenoj ravnoteži, tako da ovaj inače složeni postupak izlaganja i tipoloških proveravanja starih tekstova teče prirodno i lako se prima, a čitava studija ima neophodnu preglednost. Tu je, dakle, Sava Damjanov pružio dokaze o svojoj sposobnosti i daru da se kreće kroz domaću i stranu literaturu vezanu za temu koju je izabrao, da ulazi u suptilnosti starih tekstova predromantičke epohe srpske književnosti, što podrazumeva odlično poznavanje njihovog jezika, da organizuje građu tako da ona progovori na argumentovan i ubedljiv način. Studiju Koreni moderne srpske fantastike Save Damjanova treba čitati kao ozbiljan i ubuduće nezaobilazan književnoistorijski uvid, koji podrazumeva i mogućnosti reinterpretacije srpske književne tradicije u najširem kontekstu“. – Milorad Pavić

Izbor najvažnijih radova o Koderu koje je Damjanov kontinuirano objavljivao počev od 1981, među kojima je najvažnija studija Koder: istorija jedne recepcije iz 1997. sa uvodom Milorada Pavića. Zahvaljujući tekstovima iz ove knjige i decenijskoj Damjanovljevoj posvećenosti i angažmanu, Koderovo delo je na valjan način revalorizovao, izvučeno iz konteksta književnog ekscesa i „alternative”, i postavljeno na mesto koje mu unutar korpusa nacionalne književnosti i pripada.

Knjigom Šta to beše srpska postmoderna? profesora novosadskog Univerziteta dr Save Damjanova, zaokružen je petotomni projekat koji je - pod naslovom „Damjanov: srpska književnost iskosa` predstavio izabrane književnoistorijske i kritičke oglede ovoga autora.

„...Ukazao bih na to kako je erotsko iskustvo kondenzovano u poslovicama; a preko poslovice ’Našla mlada sikiru za vrati’ i ’Tuđa žena, a svoja sikira’ prebacio bih se na pesmu koja nam je delimično poznata iz Vukovog perioda ’Sve ptičice lepo poju, ali kos’; tu se pominje kako se gost boji iz budžaka sikire! Kao što vidite preko sekire može se daleko stići. Tu bih sada citirao Savu Damjanova o predvukovskom karakteru erotskih pesama; dodao bih i da je ta pesma u kojoj sve ptičice lepo poju, a posebno kos, iz pesmarice Avrama Miletića. A upravo u toj pesmarici su zabeležene i jezički najuspelije erotske pesme – tu jezička igra katkad dostiže virtuoznost. O samom Savi Damjanovu rekao bih tek jednu rečenicu koja bi se odnosila na čitav njegov istraživački rad. Nešto kao, kako traži ono što je živo u našoj književnoj tradiciji – spreman ponekad toj književnoj tradiciji da dâ i veštačko disanje...“ – Milivoj Nenin

Sava Damjanov (Novi Sad, 29. septembar 1956) srpski je književnik, istoričar književnosti i profesor emeritus na Univerzitetu u Novom Sadu. Pisao je prozu, književnokritičke i književnoistorijske radove. Njegov umetnički, naučni i pedagoški rad obeležava prevrednovanje i reinterpretacija srpskog književnog nasleđa.
Sava Damjanov je pisac, književni istoričar, esejista i univerzitetski profesor. Kao prozaistu, književna kritika ga smatra jednim od vodećih predstavnika srpskog postmodernizma. Njegova naučna istraživanja usmerena su pre svega ka fantastičnoj književnosti, erotskim i jezičko-eksperimentalnim slojevima u srpskoj tradiciji, teoriji recepcije, postmodernizmu, kao i ka komparativistici. Priređivao je za štampu tekstove srpskih pisaca 18, 19. i 20. veka. Tokom devedesetih godina uređivao je časopis za svetsku književnost Pismo, i Sveti Dunav, magazin posvećen srednjoevropskoj kulturi. Bio je urednik „Biblioteke srpske fantastike`, edicije „Novosadski manuskript`, kao i antologijske biblioteke „Deset vekova srpske književnosti“ kod Izdavačkog centra Matice srpske. Jedan je od osnivača međunarodnog književnog festivala „Prozefest“ (u Novom Sadu) i nagrade „Milovan Vidaković“ koja se dodeljuje za životno delo. Jedan je od osnivača i prvi predsednik Društva novosadskih književnika (DNK). Predavao je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, gde je i diplomirao (1980. godine, grupa za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik), magistrirao (1986) i doktorirao (1996) pod mentorstvom akademika Milorada Pavića.
Njegovi tekstovi prevođeni su na engleski, francuski, nemački, ruski, poljski, češki, mađarski, slovački, rusinski, ukrajinski, bugarski, slovenački i makedonski jezik. Zastupljen je u antologijama savremene srpske proze.
U zimskom semestru 2001/2002. predavao je na katedri za slavistiku Univerziteta u Tibingenu (Nemačka). Držao je predavanja i na Univerzitetima u Regensburgu, Frajburgu, Berlinu, Haleu, Triru, Getingenu, Bonu, Torinu, Veneciji, Krakovu, Vroclavu, Varšavi, Gdanjsku, Lođu, Opolu, Sosnovjecu, Velikom Trnovu, Ljubljani, Skoplju, Budimpešti, Kijevu i Lavovu. Sarađivao je na doktorskim studijama Univerziteta u Beogradu, Nišu, Nikšiću, Zagrebu, Ljubljani, Krakovu, Berlinu, Veneciji, Lisabonu i Melburnu. Učesnik je mnogih međunarodnih književnih i naučnih simpozijuma u zemlji i inostranstvu.
Na sednici Senata Univerziteta u Novom Sadu, održanoj 31. marta 2022. godine, izabran je u zvanje profesora emeritusa.

Nagrade i priznanja
Brankova nagrada Matice srpske
Nagrada „Zaharije Orfelin”
Nagrada SIZ-a kulture Vojvodine za originalni domet u književnoj istoriografiji
Nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine, za Pričke, 1995.
Nagrada „Laza Kostić”, za knjigu Novo čitanje tradicije, 2003.[6]
Nagrada „Gospođin vir”, za poetsku zbirku Istorija kao apokrif, 2009.[7]
Nagrada „Sreten Marić”, za petoknjižje Damjanov: srpska književnost iskosa, 2013.[8]
Nagrada „Todor Manojlović”, za moderan umetnički senzibilitet, za 2017.[9]
Nagrada „Art-Anima”, za popularizaciju fantastike, 2018.[10]
Nagrada „Teodor Pavlović”, za knjigu Also sprach Damjanov, 2019.[11]
Nagrada „Stevan Pešić”, za knjigu Istorija kao apokrif, 2021.[12]
Dela
Istraživanje savršenstva (roman), Beograd 1983;
Graždanski erotikon (antologija), Niš 1987.
Koreni moderne srpske fantastike (studija), Novi Sad 1988.
Kolači, obmane, nonsensi (priče), Beograd 1989.
Šta to beše mlada srpska proza? (eseji i kritike), Beograd 1990.
Pričke (proza), Beograd 1994.
Nova (postmoderna) srpska fantastika (antologija), Beograd 1994.
Koder: istorija jedne recepcije (studija), Beograd 1997.
Povesti različne: lirske, epske, no najviše neizrecive (priče), Novi Sad 1997.
Glosolalija (izabrane i nove priče), Novi Sad 2001.
Novo čitanje tradicije (književnoistorijski ogledi), Novi Sad 2002.
Novi Sad – zemlji raj (hrestomatija, u koautorstvu sa L. Mustedanagić ), Pančevo 2003.
Novi Sad – zemlji raj I-II (hrestomatija, u koautorstvu sa L. Mustedanagić), Pančevo 2004.
Antologija serbskoj postmodernoj fantastiki (na ukrajinskom), Lavov, 2004.
Postmoderna srpska fantastika (antologija), Novi Sad 2004.
Graždanski erotikon (antologija – drugo, dopunjeno i ilustrovano izdanje), Novi Sad 2005.
Remek-delca (priče), Beograd 2005.
Eros i po(r)nos (eseji, prikazi, mistifikacije), Beograd 2006.
Istorija kao apokrif (roman), Novi Sad 2008.
Apokrifna istorija srpske (post)moderne (eseji), Beograd 2008.
Porno-liturgija arhiepiskopa Save (priče), Novi Sad-Zrenjanin 2010.
Damjanov: Srpska književnost iskosa (izabrani književnoistorijski i književnokritički radovi), knjige 1–6, „Službeni glasnik“, Beograd 2011–2018:
Knjiga 1: Vrtovi nestvarnog (ogledi o srpskoj fantastici);
Knjiga 2: Veliki kod: Đorđe Marković Koder (studija i eseji);
Knjiga 3: Srpski erotikon (erotografija u srpskoj književnosti);
Knjiga 4: Nova čitanja tradicije 1–3 (književnoistorijski ogledi);
Knjiga 5: Šta to beše srpska postmoderna? (eseji i kritike);
Knjiga 6: Epilog (eseji).
Itika Jeropolitika@Vuk (roman), Novi Sad–Zrenjanin 2014.
Also sprach Damjanov (izabrani intervjui sa komentarima), Zrenjanin 2019.
Damjanov: Iskoni bѢ slovo (izabrana proza), knjige 1–4, „Agora“, Novi Sad 2018–2021.
Knjiga 1: Istraživanje savršenstva;
Knjiga 2: Kolači, obmane, nonsensi;
Knjiga 3: Remek-delca;
Knjiga 4: Istorija kao apokrif.
MG97