Godina izdanja: 2010
ISBN: 978-86-519-0456-4
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Vrsta: Teorija književnosti

Teorija književne istorije: načela i paradigme

Izdavač: Službeni glasnik, Beograd
Biblioteka: Književne nauke, umetnost i kultura
Edicija: Osnova
Povez: tvrd
Broj strana: 238
Sadržaj priložen na slici.

NEKORIŠĆENO

Polemičkom argumentacijom o problemu odnosa istorije i književnosti, ova studija postavlja u centar naučnog interesovanja smisao i saznajni status književne istoriografije. Krizi razumevanja pojma istorijskog vremena koja je dovela do tumačenja književnog dela samo u kontekstu jednog doba, ovde se nudi provokativna alternativa takvom teorijskom tradicionalizmu. Pojam istoriciteta shvata se kao korelativan s pojmom temporalnosti, što u vidokrugu književne istorije autor tumači fenomenom nedeljivosti vremena. Književni tekst jednog doba sagledava se na istovremenskoj ravni: prema prošlosti kao pamćenju, u sadašnjosti kao momentu završetka dela i budućnosti kao nadi u recepciju.

Klaus Ulig tumači literaturu kao svevremenu istoriju umesto da je razume kao književnu istoriju u značenju prošlog. Dovodeći u centar naučnog promišljanja problem istorijskog razumevanja književnosti na ovaj način je zasnovao novu teoriju istorije književnosti, anticipirajući pojedine stavove buduće teorije simultanosti i još nenapisane antiistorije književnosti.

Razumevanje konkretnih tekstova, književnih dela ili čak čitavih opusa izvodi iz novih metodoloških principa: palingeneze, ananke i palimpsesta i elaborira ih na primerima iz anglosaksonske literature: Ofelijina labudova pesma postaje centralno polazište za okupljanje istih motiva u delima nastalim pre i posle Hamleta; antički intertekst sublimiše se u sadašnjosti Miltonovog Izgubljenog raja; Vordsvortova i Odnova poezija u vidokrugu je lika boga Janusa kao vremenski okupljajuće ogledalske slike. Sve su to ilustracije jedne nove teorije čiji se horizont realizuje u novom istorizmu sadržanom u pojmu literarnog svevremeno moćnog trenutka.

(K-57)