ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2000
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Pun naziv: „Niti joge: osnova duhovne nauke” – Patanjđali
Izvorno delo: „Yôga sûtrâni” – Pâtanjđala
Prevod: prevod, interpretacija, komentar, primedbe, transkipcija i rečnik Branko Mišković
Izdavač: autorsko izdanje Branka Miškovića (Novi Sad)
Tiraž: 100
Pismo: Latinica
Broj strana: 99
Povez: Broš
Visina: 15 x 21 cm
Stanje: ★★★★★

Joga sutre Patañđalija (IAST: Patañjali yoga-sūtra) predstavljaju kompilaciju „iz različitih izvora” sanskrtskih sutri (aforizama) o praksi joge – 195 sutri (prema Vjasi i Krišnamaharčarji) i 196 sutri (prema drugima, uključujući B.K.S. Ajengara). Joga sutre su sastavljene u Indiji u prvim vekovima nove ere od strane mudraca Patañđalija, koji je sakupio i sistematizovao znanje o jogi iz samkhje, budizma i starijih joga tradicija, a moguće je i da je postojao drugi sastavljač koji je dodao četvrto poglavlje. On može biti i autor „Jogabaše” (Yogabhāṣya), komentara na Joga sutre, koji se tradicionalno pripisuje legendarnom vedskom mudracu Vjasi, ali možda predstavlja zajedničko delo Patañđalija poznato kao Pātañjalayogaśāstra.

Joga sutre se oslanjaju na tri različite tradicije iz perioda od 2. veka p.n.e. do 1. veka n.e., i to na samkhju, budističke tradicije i različite starije asketske i religijske pravce spekulacije. One su izgradile svoje učenje na samkhja pojmovima puruše i prakritija, i često se posmatraju kao dopuna tom sistemu. Blisko su povezane sa budizmom, preuzimajući deo njegove terminologije. Iako postoji „očigledan nedostatak jedinstva i koherentnosti”, prema Lersonu u tekstu ipak postoji jasna unutrašnja povezanost, jer se fokusira na „jednopointiranu svesnost” (ekagrata) i „svest bez sadržaja” (nirvikalpa samadhi), načine njihovog postizanja, odnosno krija jogu („jogu delanja”) i aštanga jogu (jogu osam udova), rezultate dostizanja ovih nivoa svesti i krajnji cilj joge – kaivalju i oslobođenje.

Joga sutre su najpoznatije po svojim aforizmima o aštanga jogi, osam elemenata prakse koji kulminiraju u samadhiju. Ovi elementi, poznati kao udovi, su jama (uzdržavanja), nijama (pravila ponašanja), asana (poza), pranajama (kontrola disanja), pratjahara (povlačenje čula), dharana (koncentracija uma), dhjana (meditacija) i samadhi (potpuna apsorpcija ili mir). Kada je um smiren (vritti nirodha), može se postići kaivalja („izolacija”), tj. razlikovanje puruše (čiste svesti, posmatrača) od prakritija (prirode, kognitivnog aparata i instinkata).

Savremena tradicija joge smatra Joga sutre Patañđalija jednim od temeljnih tekstova klasične filozofije joge. Međutim, prisvajanje – i pogrešno prisvajanje – Joga sutri, kao i njihov uticaj na kasnije sistematizacije joge, dovodi se u pitanje od strane Dejvida Gordona Vajta, koji tvrdi da je tekst pao u relativni zaborav na gotovo 700 godina, od 12. do 19. veka. Ponovno otkriće dogodilo se krajem 19. veka zahvaljujući naporima Svamija Vivekanande, Teozofskog društva i drugih.

U 20. veku Joga sutre su stekle status klasika, a njihova interpretacija i primena proširila se na Zapad, gde su dobile novu dimenziju u okviru modernog pokreta joge. Danas se izučavaju ne samo u Indiji, već širom sveta, kao vodič ka unutrašnjoj disciplini, svesnosti i oslobođenju od patnje. Njihova filozofska dubina i praktični aspekti i dalje inspirišu praktikante, učitelje i istraživače duhovnosti.

Ako želiš, mogu ti sada napisati i 6 odvojenih pasusa o Patañđaliju kao ličnosti, koliko se iz istorijskih izvora zna.




{KTJ30.018}
tags: Patanjdjali, Yoga, Joga