ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1967
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Odlično očuvano!

Naslov Besede : izbor iz svetskog besedništva / predgovor Živojina Simića ; [izabrali Pero Damjanović ... et al. ; preveli Vera Bakotić-Mijušković ... et al.]
Vrsta građe govori
Jezik srpski
Godina 1967
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Kultura, 1967 (Beograd : Kultura)
Fizički opis XI, 496 str. ; 23 cm
Drugi autori - osoba Simić, Živojin, 1896-1979 (autor dodatnog teksta)
Simić, Živojin, 1896-1979 (autor dodatnog teksta)
Damjanović, Pero, 1921-2015 (priređivač, sakupljač)
Damjanović, Pero, 1921-2015 (priređivač, sakupljač)
Bakotić-Mijušković, Vjera, 1912-2005 (prevodilac)
Bakotić-Mijušković, Vjera, 1912-2005 (prevodilac)
(Karton)
Napomene Str. VII-XI: Predgovor / Živojin Simić
Beleške o besednicima: str. [469]-490
Tekstove u knjizi preveli: str. 491.

Beseda (stsl. besьda; lat. oratio – uglavnom u smislu grč. όμιλία ili ređe λόγος) u antici predstavlja vid govorničke veštine, koju kodifikuju Aristotel, Ciceron, Kvintilijan i drugi.
Takođe, u slovenskoj kulturi, ranije predstavlja naziv za vizantijski književni rod homiliju ili dijalog. Odatle i trajno značenje ove reči kao stručnog izraza pravoslavnog propovedništva: crkvena propoved na određenu biblijsku temu, propoved u kojoj se tumači biblijska priča i pouka. Značenje se ponekad proširuje i na svaku tematsku propoved. U svakodnevnoj, kolokvijalnoj upotrebi, može se tretirati kao sinonim za svaku vrstu govora.
Konfučije, jedan od mnogih naučnika povezanih sa javnim nastupom, jednom je učio da ako se govor smatra dobrim, on će uticati na živote pojedinaca bez obzira da li su ga slušali direktno ili ne. Njegova ideja je bila da reči i postupci nekog na vlasti mogu uticati na svet.
Svrha javnog govora
Funkcija javnog govora u potpunosti zavisi od toga kakav efekat govornik ima na umu kada se obraća određenoj publici. Isti govornik, sa istom strateškom namerom, može održati suštinski različit govor pred dve različite publike. Poenta je da se nešto promeni, u srcima, umovima ili postupcima publike.
Uprkos svom nazivu, javni govor se često pruža zatvorenoj, ograničenoj publici sa široko zajedničkim pogledom. Publika mogu biti vatreni obožavatelji govornika; mogu biti neprijateljski raspoloženi (prisustvuju događaju nevoljno ili iz inata); ili mogu biti slučajni stranci (ravnodušni prema govorniku na kutiji sapuna na ulici). Ipak, efektivni govornici pamte da čak i mala publika nije jedna jedina masa sa jednom tačkom gledišta, već različiti pojedinci.
Ubeđivanje
Engleska reč persuasion (ubeđivanje) potiče od latinskog izraza „persuadere“. Glavni cilj ubedljivog govora je da promeni uverenja govornikove publike. Primeri ubedljivog govora mogu se naći u svakoj političkoj debati u kojoj lideri pokušavaju da ubede svoju publiku, bilo da je to šira javnost ili članovi vlade.
Intervencija
Interventni stil govora je relativno nov metod koji je predložio retorički teoretičar po imenu Vilijam R. Braun. Ovaj stil se vrti oko činjenice da ljudi stvaraju simbolično značenje za život i stvari sa kojima formiramo interakcije. Zbog toga se simboličko značenje svega menja u zavisnosti od načina na koji se komunicira. Kada se pristupi komunikaciji sa interventnim stilom, shvata se da je komunikacija odgovorna za stalne promene u društvu, ponašanju i načinu na koji se razmatra značenje objekata, ideologija i svakodnevnog života.
Retorika
Grčka
Besednik, oko 100. p. n. e., etrursko-rimska bronzana skulptura koja prikazuje Ola Metela (latinski: Aulus Metellus), Etruščana koji je nosio rimsku togu dok se bavio retorikom; statua ima natpis na etrurskom alfabetu.
Iako postoje dokazi o obuci javnog govora u starom Egiptu, prvi poznati rad o besedništvu, napisan pre više od 2000 godina, potiče iz antičke Grčke. Ovaj rad je razrađen na principima izvučenim iz prakse i iskustva drevnih grčkih besednika.
Aristotel je bio onaj koji je prvi zabeležio o učiteljima besedništva da koriste konačna pravila i modele. Jedan od njegovih ključnih uvida bio je da govornici uvek kombinuju, u različitom stepenu, tri stvari: rasuđivanje, akreditive i emocije, koje je nazvao Logos, Etos i Patos. Aristotelovo delo postalo je suštinski deo obrazovanja u oblasti slobodnih umetnosti tokom srednjeg veka i renesanse. Klasična antička dela koja su napisali stari Grci prikazuju načine na koje su poučavali i razvijali umetnost javnog govora pre više hiljada godina.
U klasičnoj Grčkoj i Rimu, retorika je bila glavna komponenta kompozicije i izlaganja govora, a obe su bile ključne veštine koje su građani koristili u javnom i privatnom životu. U staroj Grčkoj građani su govorili u svoje ime, a ne da kao profesionalci, poput savremenih advokata, koji govore umesto njih. Svaki građanin koji je želeo da uspe na sudu, u politici ili u društvenom životu morao je da nauči tehnike javnog govora. Retoričke alate je prvo podučavala grupa nastavnika retorike zvanih sofisti koji su bili poznati po tome što su učili studente uz naplatu kako da efikasno govore koristeći metode koje su razvili.
Odvojeno od sofista, Sokrat, Platon i Aristotel su razvili sopstvene teorije javnog govora i podučavali ovim principima učenike koji su želeli da nauče veštine retorike. Platon i Aristotel su podučavali ove principe u školama koje su osnovali, Akademiji i Liceju. Iako je Grčka na kraju izgubila politički suverenitet, Rimljani su gotovo identično usvojili grčku kulturu obuke javnog govora.
Demosten je bio poznati govornik iz Atine. Nakon što mu je otac umro kada je imao 7 godina, imao je tri zakonska staratelja koji su bili Afob, Demofon i Teripid. Njegova inspiracija za javno govorenje došla je nakon što je saznao da su njegovi staratelji opljačkali novac njegovog oca koji je ostao za obrazovanje. Prvi put je bio izložen javnom govoru kada je po svojoj tužbi morao da govori pred sudom. Demosten je nakon toga počeo više da se bavi javnim govorom i poznat je po tome što je zabadao kamenčiće u usta kako usavršio izgovoru, govorio dok trči kako ne bi izgubio dah dok govori i vežbao pričanje ispred ogledala kako bi poboljšao svoje isporuke. Kada je Filip II, vladar Makedonije, pokušao da pokori Grke, Demosten je održao govor pod nazivom Kata Filipou A. U ovom govoru on je ostalim Grcima govorio o tome zašto se suprotstavio Filipu II i zašto im je on bio pretnja. Ovaj govor je bio jedan od prvih govora koji su bili poznati kao Filipijci. On je imao i druge govore poznate kao Olintijaci i ovi govori zajedno sa Filipijcima su korišćeni da se privole ljude u Atini da se okupe protiv Filipa II. Demosten je bio poznat po tome što se zalagao za nezavisnost.

MG P25 (MBG)