ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1974
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Nekoliko rečenica podvučeno grafitnom olovkom, može se izbrisati, inače veoma dobro očuvano.

Autor - osoba Neumann, Franz, 1900-1954 = Nojman, Franc, 1900-1954
Naslov Demokratska i autoritarna država : studije o političkoj i pravnoj teoriji / Franz Neumann ; [preveli Nadežda i Žarko Puhovski]
Vrsta građe knjiga
Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.)
Jezik hrvatski
Godina 1974
Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Naprijed, 1974 (Zagreb : `Ognjen Prica`)
Fizički opis 267 str. ; 23 cm
Drugi autori - osoba Puhovski, Žarko, 1946- = Puhovski, Žarko, 1946-
Čačinovič, Nadežda, 1947- = Čačinovič, Nadežda, 1947-
Zbirka ǂBiblioteka ǂNaprijed / urednici biblioteke Danko Grlić, Ivan Kuvačić, Antun Žvan
(Karton)
Napomene Str. 7-18: Kritička teorija politike Franza Neumanna / Žarko Puhovski.
Str. 19-21: Predgovor američkom izdanju / Herbert Marcuse.
Napomene i bibliografske reference uz tekst.
Predmetne odrednice Demokratija
Diktatura


Franc Nojman je rodonačelnik sistemskog mišljenja Srednje Evrope. Nemački autori su promovisali pojam evropskog središta u prvoj četvrtini prošlog veka. Reč je o kulturnom, političkom i geopolitičkom prostoru između Alpa i Karpata.

Franc Nojman (Franz Leopold neumann) je kao retko koji teoretičar 20. veka konstantno bivao na marginama političke i pravne teorije. Nikada zaboravljen, ali uvek daleko od glavnih tokova. Jedan od razloga može se potražiti u njegovoj preranoj smrti, baš u periodu kada je bio u prilici najviše da pruži. Drugi svakako u njegovom otpadništvu od jedne od najznačajnijih teorijskih grupa – Frankfurtske škole.
Nojmanov rad se deli na tri perioda: nemački (do 1933), period rada u egzilu (do 1948) i poratni (do smrti 1954. godine).
Rođen u Poljskoj, u jevrejskoj porodici nemačkog zanatlije, Nojman je studirao filozofiju, pravo i ekonomiju u Vroclavu i kasnije Lajpcigu, gde se 1918. godine učlanio u Socijaldemokratsku partiju (Sozialdemokratische Partei deutschlands). Revolucionarna zbivanja ga nisu zaobišla, pa je uzeo učešća na radničkim barikadama tokom Nemačke revolucije. Tu je nastavio studije, i kasnije sa Leom Loventalom (Leo Löwenthal) osnovao studentsko socijalističko udruženje. Sa svega 23 godine postao je doktor pravnih nauka, nakon čega se zaposlio kao docent na Akademiji rada. U periodu od 1925. do 1927. godine bio je asistent Hugu Zinchajmeru (hugo Sinzheimer), a potom će se preseliti u Berlin gde će, zajedno sa Ernstom Frenkelom (Ernst Fraenkel), raditi kao advokat, zastupajući sindikate građevinskih radnika. Kao vodeći pravnik SPD-a vodio je procese protiv Hitlera i Gebelsa sve do aprila 1933. Kako mu je nacistički režim među prvima oduzeo državljanstvo, maja meseca je emigrirao u London, izbegavši hapšenje u poslednjem trenutku.
Budući da mu poznavanje nemačkog prava nije bilo od velike koristi, u Londonu je usledila svojevrsna „prekvalifikacija” na političke nauke, koje je studirao kod Harolda Laskog (Harold Laski), i kod koga je 1936. godine stekao i drugi doktorat. Upravo na preporuku Laskog, iste godine odlazi u Njujork gde nalazi zaposlenje u institutu za društvena istraživanja, čiji su članovi i sami bili prinuđeni da emigriraju.
Marksistički institut, čiji su intelektualni nosioci mahom bili jevrejskog porekla, nije se imao čemu nadati po dolasku nacista na vlast januara 1933. godine. Institut je bio zatvoren već marta meseca, a većina zaposlenih i istraživača je uspela da prebegne. Institut se prvo preselio u Ženevu, da bi se uz pomoć Kolumbija Univerziteta preselio u Njujork 1934. godine. Iako su dogovor sa Kolumbijom i brojne druge donacije olakšale tranziciju i omogućile da institut ostane na okupu, finansijski problemi su značajno opterećivali rad Instituta i unutrašnje odnose tokom tridesetih godina. Nojmanovo delo je velikim delom bilo i ostalo vezano za rad Instituta, no njegovi odnosi sa glavnim ličnostima Instituta nisu bili lišeni komplikacija. Nojman nikada nije pripadao užem krugu Frankfurtske škole. Poznati spor izbio je oko interpretacije prirode nacionalsocijalističkog režima, odnosno pojma državnog kapitalizma koji je uveo Fridrih Polok (Friedrich Pollock), najbliži Horkhajmerov (Max Horkheimer) prijatelj i član užeg kruga. Za hroničare Instituta, poput Martina Džeja (Martin Jay), razlike nisu bile nužno samo teorijske. Primetna je bila i razlika u političkom angažmanu: dok se većina članova Frankfurtske škole distancirala od partijske politike, Nojman je bio aktivan član Socijaldemokratske partije. Kao i u predratnom periodu, i tokom dana u egzilu, Nojmanova teorijska usmerenja ticala su se ključnih problema političke stvarnosti.

MG P2 (L)