ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K77
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Časopis Delo za decembar 1985. ( godina XXXI broj 12).
Tematski broj - Alhemija u kulturi.


Beograd 1985. Mek povez, ilustrovano,165 strana.




Sadržaj:

- Smaragdna ploča
- EGON VELEŠ: Muzika u raspravama grčkih gnostičara i alhemičara
- VADIM L. RABINOVIČ: Istok na zapadu ili zapad na istoku
- GEORG FRIDRIH HARTLAUB: PRIMA MATERIA
- LIN TORNDAJK: Alhemija u prvoj polovini 16. veka
- HAROLD DŽ. ŠEPARD: Simbolika jajeta u alhemiji
- EŽEN KANZELIJE: Alhemija danas
- LADISLAV NOVAK: Kamen mudrosti
- MILOSAV MIRKOVIĆ : Vučo mi je kazivao
- VIŠNJA MACHIEDO: Znanje kao pjesnički predmet
- PAUL ZUMTHOR: Romantičko nasljeđe
- MILAN DAMNJANOVIć: O Arnhajmovom „vizualnom mišljenju ”
- MARKO NEDIĆ: Velika i mala celina
- MINEA MEMIJA: Sjećanja sejzarskog viteza
- MLADEN ŠUKALO: 0SN0VN1 Fenomeni ljudskog postojanja
- NIKOLA STOJIŠIN: Manifest evolucionizma
- BORISAV DŽUVEROVIĆ: Novi pristup kulturi
- ŽELJKO IVANKOVIĆ: Strast mišljenja
- MLADEN S. VOLAREVIĆ: Razvojni put dovršene vizije
- MARIJA DŽUNIC-DRINJAKOVIĆ: U traganju za ljudskim vremenom
- RADOMIR PUTNIK: Drugačiji glas
- DAVOR BEGANOVIĆ: Legija stranaca
- RATKO RIĐANIN: Iskustvena proza
- LUKAC — LEO POPER: Iz prepiske


Alhemija (lat. alchimia, alchymia, od arap. خيمياء) je grana filozofije prirode iz koje se u 17. i 18. veku razvila moderna hemija i farmakologija. U davna vremena alhemija se smatrala kraljevskom veštinom. Danas se pobornici pseudonauka često nazivaju „alhemičari“.


Alhemičarska laboratorija
Najčešće se smatra da je sinteza zlata i drugih plemenitih metala bila jedini cilj alhemičara. Međutim, vrhunski majstori alhemije su ovo smatrali samo za sporedni efekat važnije, suštinske transformacije materije.

Alhemija kombinuje elemente mnogih nauka i filozofskih disciplina, poput hemije, metalurgije, fizike, medicine, astrologije, misticizma i umetnosti. Ovu veštinu su praktikovale drevne civilizacije Mesopotamije, Egipta, Persije, Indije, Kine, stare Grčke i Rima, i muslimanske civilizacije. U Evropi se alhemija razvijala sve do 19. veka.

Termin alhemija je nastao kao kombinacija arapskog člana Al i reči Kemet ili Kemi koja je egipatski izraz za crna. Crna se odnosi na crnu zemlju, što je jedno od imena kojim je nazivana plodna dolina reke Nil, pa i sam Egipat.

Alhemičari su pokušavali da otkriju tajnu pronalaska kamena mudrosti, što se opisivalo kao „Veliko delo“ (lat. Magnum opus). Kamen mudrosti bi omogućavao da se obični metali pretvore u zlato ili srebro. Ali iza njihovih hermetičkih tekstova punih simbola, čime se od laika sakrivala suština, krio se interes za transmutaciju duše, to jest za duhovni preobražaj. Tu se može govoriti o „mističnoj alhemiji“. Još radikalnija je grana alhemije pod imenom „Velika veština“ (Ars Magna), koju je razvio srednjovekovni filozof Ramon Ljulj. Ljulj je tvrdio da alhemičar može transformisati samog sebe u neku vrstu svemoćnog bića. Alhemija pokazuje i karakteristike neoplatonizma, jer se bavi odvajanjem dragocenih i čistih materijala od nečistih i nesavršenih.

Po alhemičarima materiju sačinjavaju ne smo karakteristike već i principi, što je stav preuzet iz Aristotelove filozofije. Po ovoj teoriji moguće je preorganizovati materiju (hylae) neplemenitih metala po principima (eidos) plemenitih metala. Amorfna materija i principi, takozvana kvintesencija (quinta essentia), bili su predmeti proučavanja alhemičara.

Alhemičari su se uglavnom alegorijski interesovali za stvaranje živih bića, poput homunkulusa ili baziliska. Izrađivali su crteže na kojima su personifikovani hemijski elementi. Simbolično su predstavljali hemijske reakcije vezom muškarca i žene, čiji bi proizvod bio hermafrodit, odnosno stvorenje koje nosi karakteristike oba roditelja.

Magnum opus
Veliko delo alhemije, transformacija metala u zlato, po mističnom verovanju se sastojalo iz 3 faze[1]:

nigredo (-putrefactio), crnjenje (-truljenje): simbolizuje truljenje i sagorevanje nečistoća
albedo, beljenje: simbolizuje produhovljenje i prosvetljenje
rubedo, crvenjenje: simbolizuje sjedinjavanje čoveka sa Bogom, sjedinjavanje konačnog sa beskonačnim
Alati

Alembik
Alembik — dve spojene hemijske posude za destilaciju
Aludel — posude za sublimaciju
Atanor — poseban tip peći koji su koristili alhemičari
Kupela — posuda u kojoj se odvaja zlato od primesa (kupelacija)
Retorta — posuda za destilovanje
Najvažniji priručnik za alhemičare bilo je delo „Tabula smaragdina“ (Tabula Smaragdina). Smatralo se da je autor ove knjige Hermes Trismegistos, mitska kombinacija egipatskog i starogrčkog boga. Po verovanju alhemičara, kratke i nedorečene rečenice Tabule sadrže svu mudrost sveta. Delo je originalno pisano na grčkom u helenističkom Egiptu, a kasnije je bilo poznato u latinskim verzijama.
Neke od posuda koje su koristili alhemičari bile su u obliku životinja (jež, guska) ili ljudskog para....