ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K36
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Te mrljice sto se vide na tabaku su samo spolja, unutra je sve u dobrom i urednom stanju!

Friedrich Jodl (rođen 23. avgusta 1849 u Minhenu, † 26. januara 1914 u Beču) bio je nemački filozof i psiholog.

Friedrich Jodl je odrastao u porodičnom udruženju u Minhenu koje je, zbog blizine kraljevskog dvora, pružalo brojne više zvaničnike u Bavarskoj. Slikar Heinrich Burkel, prijatelj porodice, upoznao ga je sa vizuelnim umetnostima u ranom dobu. Fridrihove muzičke sklonosti, međutim, bile su više usmerene na muziku.

Jodl je počeo da studira istoriju i istoriju umetnosti u Minhenu 1867. godine, ali pre svega filozofiju. Među njegovim akademskim nastavnicima bili su filozofi Carl von Prantl, Johann Huber i Moriz Carriere. Doktorirao je 1872. tezom o Dejvidu Humu. filozofije. Tada je Jodl bio predavač na Bavarskoj ratnoj akademiji u Minhenu. Po završetku habilitacije iz filozofije, prihvatio je imenovanje na nemačkom univerzitetu u Pragu 1885. 1896. godine preuzeo je profesuru filozofije na Univerzitetu u Beču, a takođe je predavao estetiku na Tehničkom univerzitetu u Beču.

Pored svog akademskog rada, Jodl je radio kao šef Bečkog narodnog udruženja za obrazovanje i kao traženi govornik za popularizaciju i širenje naučnog znanja. Kao predstavnik pozitivizma koji je sledio Ludviga Feuerbacha, borio se protiv ultramontanizma, koji je tada bio veoma uticajan u Austriji, i vodio je kampanju za slobodu nauke i protiv uticaja konfesija, u Austriji, posebno Rimokatoličkoj crkvi, u sistemu javnih škola. Bio je suosnivač besplatnog verskog `Nemačkog društva za etičku kulturu` i promovisao je. a. za državnu obaveznu školu u kojoj se umesto verske nastave daje ne-konfesionalna moralna nastava.

Friedrich Jodl je bio oženjen i nije imao dece; bio je stric visokog nacističkog oficira Alfreda Jodla. Tokom ere „Crvenog Beča“, kao priznanje za njegove usluge narodnom obrazovanju, Jodlgasse u Hietzingu 1919. godine i stambeni kompleks Professor-Jodl-Hof u Doblingu nazvani su po njemu 1926. godine. U čast Fridriha Jodla, portretna bista rukom bečkog vajara Hansa Mauera postavljena je u dvorište Bečkog univerziteta. [1]

Pisac Stefan Zveig doktorirao je kod Jodla 1904. godine sa tezom o filozofiji Hipolita Tainea. Ostali doktoranti koji su kasnije postali poznati bili su Otto Veininger i Egon Friedell.

biljka
Jodl je sebe doživljavao kao filozofa koji prati Davida Humea i pozitivizam engleskog (John Stuart Mill) i francuskog (Auguste Comte) oblika. Zauzimao je dosledno empirijski stav i bio je blizak monističkom pokretu. Svoj glavni zadatak video je u razvijanju čisto naturalističke etike, bez ikakvih religijskih ili metafizičkih elemenata, i njenom širenju u većim krugovima javnosti.

Tokom Jodlovog vremena u Pragu radio je na dva dela koja su se decenijama smatrala standardnim delima i više puta su izdavana. U svojoj dvotomnoj istoriji etike kao filozofske nauke, Jodl prikazuje razvoj u kome se, s naprednim kulturnim razvojem, ljudi odvajaju od verskih i metafizičkih ideja i prelaze sa teocentričnog na antropocentrično opravdanje etike. Jodl je ovu prezentaciju okružio svojim dvotomnim udžbenikom o psihologiji, koji je zasnovan na čisto empirijskoj osnovi.

Još 1889. Jodl je primetio „snagu i istrajnost tišine koja okružuje Feuerbach“, i to je protumačio tako da se ovaj mislilac smatrao veoma „opasnim“. Nakon što je smatrao da je Feuerbahova etika „onako dobra sa kojom se uopšte nije bavila“, posvetio joj je detaljno poglavlje u svojoj istoriji etike. [2] Tada je Vilhelm Bolin, koji je još uvek lično poznavao Feuerbacha, kontaktirao Jodla i započela je dugoročna saradnja čiji je najistaknutiji rezultat objavljivanje 10-tom izdanja Feuerbach-ovih dela, čiji je prvi tom objavljen Feuerbach-om 1904. godine.

Jodl nije bio čovek iz kule od slonovače. Tokom svog boravka u Beču, bio je najistaknutiji liberalni profesor koji je na bezbroj predavanja i novinskih članaka govorio protiv prevladavajućeg ultramontanizma i činovničkog uticaja u školama i na univerzitetima. [3] Jodl je takođe radio kroz nastavne aktivnosti u Bečkom udruženju za obrazovanje ljudi i na nacionalnom nivou u okviru „Društva za etičku kulturu“, odeljenja pokreta za sekularni humanizam koji je osnovao Felik Adler u SAD-u i koji je aktivan u zemljama nemačkog govornog područja. Jodlove aktivnosti značajno su doprinele intelektualnoj klimi u Beču početkom 20. veka, iz koje su nastali neopozitivizam, Bečki krug i srodni mislioci (posebno Oto Neurat).