ISBN: Ostalo
Godina izdanja: Db
Jezik: Engleski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Predstava je prvi put izvedena 1960. Harold Pinter specijalizirao se za tragikomediju prekida komunikacije, općenito u tradiciji kazališta apsurda, a to je demonstrirano i u djelima Čuvar i Rođendanska zabava.


Harold Pinter (engl. Harold Pinter, istočni London, 10. oktobar 1930 — London, 24. decembar 2008) bio je engleski književnik, urednik, pesnik, politički aktivista i akademik.[1] Napisao je preko dvadeset dela, dvadeset i jedan scenario i režirao je dvadeset i sedam pozorišnih produkcija.

Biografija
Mladost i karijera
Pinter je rođen u londonskoj četvrti Hakni, a roditelji su mu bili Jevreji istočnoevropskog porekla. Njegov otac, Hajman „Džek” Pinter (1902–1997) je bio krojač a majka Franses (rođena Moskovič; 1904–1992) je bila domaćica.[2][3] Nakratko je studirao na Kraljevskoj akademiji dramskih umetnosti (engl. Royal Academy of Dramatic Art, RADA). Kao mladić je objavljivao poeziju, te je počeo da radi u pozorištu kao glumac pod pseudonimom Dejvid Baron. Njegova prva drama zvala se Soba (The Room), a premijerno su je izveli studenti na Univerzitetu u Bristolu 1957.

Rođendanska proslava (The Birthday Party) iz 1958. godine prvobitno je doživela neuspeh uprkos pohvalnoj kritici u listu Sandej Tajms od strane vodećeg pozorišnog kritičara Harolda Hobsona, ali uspešno je zaživela nakon dobro primljene drame Nadglednik (The Caretaker) iz 1960. Ta dva dela, kao i drugi rani radovi poput drame Povratak kući (The Homecoming) iz 1964, ponekad se nazivaju „komedijama pretnje”. Često krenu od naizgled bezopasne situacije i pretvore je u preteća i apsurdna zbivanja zato što se likovi ponašaju na način koji je neobjašnjiv publici, a ponekad i drugim likovima. Taj je stil nadahnuo pridev „pinterovski”. Sva Pinterova dela odaju uticaj Samjuela Beketa, koji je uostalom bio njegov dugogodišnji prijatelj.

Nagrade i aktivizam
Dobitnik je Šekspirove nagrade za književnost (Hamburg), Evropske nagrade za književnost (Beč), Pirandelove nagrade (Paralmo), Dejvid Koen britanske nagrade za književnost, Lorens Oliver nagrade i Molijerove nagrade za životno delo.

Pinterovo interesovanje za politiku je veoma javno. Godinama je otvoreno i snažno govorio o zloupotrebi državne moći u međunarodnoj politici uključujući i NATO bombardovanje SR Jugoslavije.[4]

Harold Pinter je engleski pisac koji je postigao svetski uspeh, to je jedan od najkompleksnijih pisaca nakon Drugog svetskog rata. Njegova dela su zapažena po upotrebi tišine, koja povećava tenzije u korist nedovoljnog razumevanja i kriptičnog razgovora. U istoj meri prepoznatljive su «Pinterove teme»: erotska fantazija, bezimena pretnja, opsesivnost i ljubomora, porodična mržnja i mentalno uznemirenje.

Nobelovu nagradu za književnost dobio je 2005. godine.[5]

U saopštenju Nobelove zadužbine se, između ostalog, navodi je Pinter u svom radu „otkriva bezdane u svakodnevnim pričama“, kao i da je „Pinter vratio pozorište na osnovne elemente: Zatvoren prostor i nepredvidiv dijalog, gde ljudi zavise jedni od drugih, a varke se ruše.`

`Njegov slobodni stil, pun pretećih tišina, doprineo je stvaranju prideva `Pinterovski`.`

Harold Pinter je 2. novembra na Izbornoj skupštini SANU 2006. godine izglasan za člana SANU.