Godina izdanja: 2011
ISBN: 978-9958-845-03-1
Jezik: Bosanski
Autor: Strani

Naslov: IBN SINA – čuveni iranski filozof i liječnik
Autor: Kazem Mousawi Bodžnurdi
Prijevod: Nermin Hodžić
ISBN: 978-9958-845-03-1
Izdavač: Ibn Sina Sarajevo
Godina izdanja: 2011.
204 str.
NOVA

O Ibn Sini i njegovom životu dostupno je mnogo više podataka nego o bio kojem drugom muslimanskom filozofu. To prije svega zahvaljujući biografiji koju je napisao njegov odani učenik Abu ‘Ubejd Džozdžani (umro 1046.), a čiji prvi dio je ustvari autobiografski, tj. pisao ga je sam Ibn Sina. Ovaj spis kasnije će biti poznat kao „Sar gozašt“ ili „Sira“ (obje riječi, prva u perzijskom, druga u arapskom označavaju životopis ili biografiju; op.prev.). Najstariji danas dostupan tekst ove biografije je knjiga „Tatimeu sawani al hikmah“, knjiga Zahiruddina Abu Hasana ‘Ali ibn Zejda Bejhakija, koja obuhvata i neke novije podatke o Ibn Sini. Pored ovog, imamo još dva izvješća o Ibn Sininom životu, jednu u knjizi „Ujun al Inba“ od Abu Usajbi`a, a drugo u Ibn Qaftijevoj histioriji „Tarikh al hikmah“. Međutim, podaci koje nalazimo u ova dva izvora međusobno se razlikuju, iako se oba autora pozivaju na Džozdžanijevu predaju. Osim toga i Ibn Khalqann u svome „Vafijatu al A-ajan“ donosi određene informacije, koje je, čini se, preuzeo od Bejhakija, a koje ne nalazimo kod Ibn Abu Usajbije i Ibn Kaftija. Prije mnogo godin, Ahmed Fuad Ahvani pronašao je jedan tekst Ibn Sininog životopisa na marginama jednog rukopisnog primjerka Šahrazurijevog djela „Nuzhetu –l- Arvah“. Prema Ahvanijevom mišljenju ove margine ispisao je Ahmed Kaši 1353. godine. Ahvani je 1952. godine, povodom hiljadugodišnjice Ibn Sininog rođenja, u Kairu, pod naslovom „Nukatun fi ahvali Šejh al Reis Ibn Sina“ (crtice iz života Velikog učitelja Ibn Sine), a u okviru zbornika „Zikra Ibn Sina“. William E. Ghiolman je 1974. godine objavio kritičko izdanje ovog rukopisa, na temelju nekoliko njegovih inačica, uz engleski prevod, pod naslovom The life of Ibn Sina. Ovo je do sada najvjerodostojniji štampani žibvotopis Ibn Sine, iako i on sadrži određene pogreške i nedostatke, prije svega one koji se tiču pogrešnog čitanja i prevođenja pojedinih konstrukcija, na što je ukazao i Manfred Ulman u svom kritičkom osvrtu na ovo izdanje, obvjavljenom u njemačkom časopisu “Der Islam”. Mi ćemo ovdje koristiti Ibn Sinino autobiografsko kazivanje, te Džozdžabnijev nastavak.

Z1