Cena: |
Želi ovaj predmet: | 2 |
Stanje: | Polovan sa vidljivim znacima korišćenja |
Garancija: | Ne |
Isporuka: | Pošta Post Express |
Plaćanje: | Tekući račun (pre slanja) PostNet (pre slanja) |
Grad: |
Beograd-Stari grad, Beograd-Stari grad |
ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2007
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
META , Vuk Drašković , Novosti Beograd 2007 , tvrd povez , format 13,5 x 21 cm , zaštitni omot, ćirilica, 413 str. autogram
`Mnogo je ljudi u Srbiji koji bi, verujem, danas bili živi, samo da nisu bili sa mnom i u mojoj blizini. Smrt namenjena meti kosila je i pored mene... Ne zavidim onima koji su do svoje pobede i sreće u današnjoj Srbiji stigli bez patnje, bez ikakvog trnovog venca i riskantne tuče za vlastita uverenja, ako su ih, uopšte, ikada imali. Dobro sam upoznao taj hor, suviše uplašen da rizikuje u borbi, suviše nepošten da ne bi varao i podvaljivao, suviše gramziv da medalje od zasluge ne bi krao od drugih...`
`Bilo mi je veoma teško i bolno dok sam pisao knjigu `Meta`. Da ponovo preživim užase koje sam prošao, odlučio sam se zbog stotine hiljada ljudi koji su išli za mnom, zbog mnogih koji su šikanirani i zatvarani, zbog hiljada koji su otišli iz zemlje. Njima sam dugovao ovu svoju ispovest. Moju misao i moju ruku vodilo je golo osećanje istine.
Vuk Drašković (Međa, 29. novembar 1946) je srpski književnik, političar i predsednik Srpskog pokreta obnove.
Drašković je tokom političke karijere bio potpredsednik vlade SR Jugoslavije i ministar inostranih poslova Državne zajednice Srbije i Crne Gore i Republike Srbije.
Diplomirao je sa visokim prosekom na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1968. godine. Od 1969. do 1978. godine je radio kao novinar za jugoslovensku novinsku agenciju Tanjug. Zatim je 1978-1980. godine savetnik za štampu u Veću Saveza sindikata Jugoslavije,[3] što su mnogi preinačili u šef kabineta jugoslovenskog predsednika Mike Špiljka. Od početka osamdesetih godina on je prvo disident, a zatim i antikomunista. U vreme raspada Jugoslavije i ukidanja jednopartijskog sistema i vraćanja višestranačja, on je početkom 1990. godine osnovao nacionalističku i monarhističku stranku Srpski pokret obnove (SPO). Napisao je više romana-bestselera, od kojih prvo „Sudiju” – roman koji je doživeo pedeseto izdanje.
Rođen je u banatskom selu Međa, u porodici doseljenika iz Hercegovine. Na početku života ostao je bez majke Stane; odnegovala ga je baba. Porodica se ubrzo vratila u Hercegovinu, gde je Vuk odrastao i formirao se. Otac Vidak se po drugi put oženio, a jedno od dece iz tog braka je biznismen Rodoljub Drašković. Draškovići su živeli u mestu Slivlje, da bi se kasnije nastanili u hercegovačkoj Gračanici.
Osnovnu školu završio je u Fojnici, gimnaziju u Gacku, a diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu 1968. godine. Oženjen je Danicom Drašković diplomiranom pravnicom, rodom iz Bijelog Polja, koja potiče iz antikomunističke porodice.
Čukundeda imenjak - Vuk Drašković pripadnik Gornjo-nevesinjskog odreda, poginuo je za vreme Hecegovačkog ustanka, na Ljeskovom dubu 1876. godine.[4] Otac Vidak je bio komunista i partizan za vreme NOR-a, što je dovelo do toga da i on bude član partije - Saveza komunista Jugoslavije. Nakon smrti Josipa Broza, kao disident deluje u okviru Društva književnika Srbije, u Francuskoj 7. Istakao se kao govornik na književnim večerima, angažovanim tribinama, podrškom brojnim apelima i peticijama koje su obeležile to vreme. Najčitaniji je srpskih pisac (istovremeno žigosan od strane vlasti) koji više nego iko budi i jača srpski nacionalni identitet u narodu, koji su komunisti svojom ideologijom sveli na najmanju meru. Od početka višestranačkog političkog života 1990. godine nakon transformacije Saveza komunista Jugoslavije u SPS, postaje vodeći političar, antikomunista i nacionalista koji se zalagao za Veliku Srbiju i rehabilitaciju Četničkog pokreta zajedno sa Vojislavom Šešeljom. Posle nekoliko sumornih godina, izolacije i stradanja, kao posledica građanskog rata, nezapamćene inflacije, represivne politike režima SPS i JUL, menja politički stav i postaje otvoreni zagovornik savezništva sa SAD i državama članicama Evropske unije i NATO pakta. Insistira, kao dobro upućen, na oslanjanje na stare, zapadne saveznike (sile) kao međunarodne faktore i garante, te postizanje uz pomoć njih mogućih spoljno-političkih ciljeva srpske države. Istovremeno je istupao protiv tešnjeg povezivanja i oslanjanja na Rusiju, obrazlažući to njenim komunističkim nasleđem koje se sačuvalo, pre svega u vojnom vrhu u Kremlju. Govori engleski i ruski jezik, i bavi se književnim radom i publicistikom.
U periodu 1969—1978. godine bio je novinar u nacionalnoj agenciji Tanjug. Skoro tri godine radio je i kao dopisnik iz afričkih zemalja. U tom periodu objavljuje i svoje prve književne priče, kao i esej Ja, malograđanin. Zatim je radio u beogradskom listu `Rad` kao saradnik 1980-1985. godine.
Novinarstvo je napustio 1980. godine i posvetio se književnosti. Njegovi prvi romani bili su jugoslovenski i balkanski bestseleri; zabranjivani i osporavani. Neki od njih prevedeni su na engleski, francuski, ruski, grčki, rumunski, češki i još mnoge jezike.
Ja, malograđanin (1981)
Sudija (1981)
Nož (1982), koji je ekranizovan 1999.
Molitva (1985)
Molitva 2 (1986)
Odgovori (1986)
Ruski konzul (1988)
Koekude Srbijo (1989)
Noć đenerala (1994)
Podsećanja (2001)
Meta (2007)
Doktor Aron (2009)[5]
Via Romana (2012)[6]
Tamo daleko (2013)
Isusovi memoari (2015)
Priče o Kosovu (2016) - koautor, priča Čaj babe Kristine
Isečci vremena (2016)
Ko je ubio Katarinu (2017)
Aleksandar od Jugoslavije (2018)
I grob i rob (2020)
Godine 2001. objavio je knjigu govora, intervjua i pisama pod nazivom „Podsećanja“.
Na sedmu godišnjicu demokratskih promena u Srbiji (5. oktobar 2007), Vuk Drašković je objavio autobiografsku knjigu „Meta“ koja sadrži neka autorova svedočanstva o događajima u periodu 1990-2000.