ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K173
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


I izdanje !!!

Mate Parlov (Imotski, 16. novembar 1948 — Pula, 29. jul 2008) bio je jugoslovenski i hrvatski bokser. Bio je olimpijski pobednik na Olimpijskim igrama 1972. u Minhenu, svetski prvak u Havani 1974. i dvostruki šampion Evrope u poluteškoj kategoriji. Takođe je bio profesionalni prvak Evrope i sveta u verziji Svetskog bokserskog saveta. Pored evropskih, svetskih i olimpijskih titula, Parlov je osam puta (1967—1974) osvajao titulu prvaka Jugoslavije, dva puta je osvajao Zlatnu rukavicu, a pet puta (1970—1974) titulu najboljeg na Balkanu.

Biografija
Parlov je rođen 16. novembra 1948. godine u Imotskom. Boksom je počeo da se bavi sa 16 godina u Bokserskom klubu „Pula“ i posle tri godine osvojio je titulu prvaka Jugoslavije u poluteškoj kategoriji. Bio je levoruk, što mu je znatno pomoglo u karijeri.

Mate Parlov (crop).jpg

Mate Parlov na Olimpijskim igrama 1972. Sleva nadesno: Hilberto Kariljo, Mate Parlov, Isak Ihurija, Januš Gortat
Prvi veći uspeh na međunarodnoj sceni ostvario je 1969. kada je u Bukureštu postao vicešampion Evrope. Dve godine kasnije u Madridu je osvojio zlatnu medalju. Na Olimpijskim igrama u Minhenu Parlov je osvojio zlato u finalu protiv Kubanca Gilberta Karilja, u kojem su oba rivala bila u nokdaunu. Meč je prekinut 21 sekundu pre kraja druge runde, kada se Kubanac četvrti put našao na podu. U Beogradu 1973. odbranio je titulu prvaka Evrope u poluteškoj kategoriji. Svoju dominaciju u poluteškoj kategoriji potvrdio je na svetskom prvenstvu u Havani kada je osvojio titulu amaterskog prvaka sveta u poluteškoj kategoriji.

Po završetku amaterske karijere otisnuo se među profesionalce. Dana 10. jula 1976. na Marakani savladao je Italijana Domenika Adinolfija i osvojio titulu profesionalnog prvaka Evrope u poluteškoj kategoriji, u verziji Svetskog bokserskog saveta (WBC). Dve godine kasnije Parlov je postao i svetski šampion savladavši u borbi za titulu Argentinca Migela Anhela Kuelja, nokautom u 9. rundi. Titulu šampiona u poluteškoj kategoriji izgubio je porazom od Marvina Džonsona 2. decembra 1978.

Kao amater, Parlov je imao 310 borbi, od čega 13 poraza. U profesionalnoj karijeri, u 29 mečeva, zabeležio je 24 pobede, tri poraza i dva nerešena meča. Na Olimpijskim igrama 1984. bio je selektor bokserske reprezentacije Jugoslavije.

Dva puta je bio dobitnik zlatne značke Sporta, nagrade za najboljeg sportistu Jugoslaviji, 1972. i 1974. godine.

Preminuo je 29. jula 2008. od raka pluća.

Ratko Zvrko (Beograd, 20. travnja 1920. – Dubrovnik, 23. rujna 1998.), hrvatski književnik, novinar i boksač.


Rođen je 20. travnja 1920. Ne zna se točno mjesto rođenja, nagađa se o Drveniku kod Konavala, gdje je proveo djetinjstvo ili Beogradu. Kao gimnazijalac smislio je slogan „Bilo kuda, Kiki svuda” za tvornicu Union (danas Kraš).

Boksačka karijera
Počeo se baviti boksom u Dubrovniku. Meč karijere imao je u Dubrovniku, 11. travnja 1943. protiv prvaka Italije Lodovica Giobbija. Pobijedio ga je, što se slavilo kao pobjeda nad Talijanima, koji su u to vrijeme za Drugog svjetskog rata okupirali Dalmaciju. Slijedećeg dana, talijanske vlasti su ga zatvorile na neko vrijeme u tvrđavu Lovrijenac.

Bio je prvak Hrvatske u boksu 1945.. Poslije Drugog svjetskog rata, imao je meč s višestrukim olimpijskim pobjednikom, mađarskim boksačem Lászlóm Pappom. Izgubio je, ali je izdržao borbu do kraja.

Novinarska karijera
Počeo je novinarsku karijeru, javljajući rezultate boks mečeva za Vjesnik. Prekinuo je karijeru u boksu i bavio se novinarstvom. Pisao je za Vjesnik, Vjesnik u srijedu, Večernji list, Globus, Arenu, Modru lastu itd. Pokrenuo je trofej „Plava vrpca Vjesnika” za plemenite pothvate na moru, koji postoji i danas. Organizirao je dječje romobilske utrke oko HNK u Zagrebu pod motom „Brzina, ali oprez”.

Napisao je zbirku pjesama „Grga Čvarak”, prvi put je izdana 1967. Postala je jedna od najnakladnijih knjiga hrvatske književnosti za djecu i sastavni dio školske lektire. Pisao je pjesme i za odrasle. Napisao je biografiju slavnog hrvatskog boksača Mate Parlova „Zlatne rukavice Mate Parlova” 1978. Bio je prijatelj Dobriše Cesarića, dopisivao se s njim u stihovima.

Zvrko, Ratko, hrvatski književnik i novinar (Beograd, 20. IV. 1920 – Dubrovnik, 23. IX. 1998). Radio je u Vjesniku, Večernjem listu, Areni i Globusu kao publicist, novinar, reporter i urednik. Pjesme je u početku objavljivao pod pseudonimom Marijan Vučić u periodici te u mnogobrojnim zbirkama i slikovnicama. Pokrenuo je trofej »Plava vrpca Vjesnika« za plemenite pothvate na moru. Prvom zbirkom Olimpijsko selo Čvrk (1952) najavio je svoje temeljne preokupacije – sport i sportske igre. Šaljivo-anegdotalnim načinom i jezikom preuzetim iz svakodnevice pisao je o životu i psihologiji djeteta u urbanom okružju (Čarobni prozor, 1957; Od Zrinjevca do Svemira, 1958; Zvijezde u gradu, 1963; Grga Čvarak, 1967; Uzbuna u robnoj kući, 1976; Vjeveričin dan, 1977; Pas iz čitanke, 1978; Smrt slavnog miša, 1980; Smijeh nije grijeh, 1990). Autor je i mnogobrojnih slikovnica za djecu (Sunce, sport i more, 1957; Izgubljena lopta, 1979; Darko Indijanac, 1980) te sportske biografije Zlatne rukavice Mate Parlova (1978). Okušao se i u prijevodima s talijanskoga (Čipolino G. Rodarija, 1960).