ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1991.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Borislav Mihailović Mihiz
BIGZ Beograd 1991.
Lepo očuvano-kao NOVO.
Borislav Mihajlović Mihiz (Irig, 17. oktobar 1922 — Beograd, 15. decembar 1997) bio je književni kritičar, književnik, dramaturg, scenarista, esejista, putopisac, pesnik, dramski pisac i polemičar.


Sadržaj
1 Biografija
2 Stvaralaštvo
3 Reference
4 Literatura
5 Vidi još
6 Spoljašnje veze
Biografija[uredi | uredi izvor]
Poreklom je iz svešteničke porodice. Klasičnu gimnaziju je završio u Sremskim Karlovcima. Po završetku rata upisuje Filozofski fakultet, grupu za srpskohrvatski jezik i književnost u Beogradu. Posle završetka studija 1949. godine zapošljava se kao asistent u Muzeju Vuka i Dositeja gde ostaje oko godinu dana. Od 1951. do 1954. radi kao književni kritičar NIN-a, ali zbog druženja sa tada nepodobnim Milovanom Đilasom biva prinuđen da napusti ovaj posao.[1] Godine 1956. postaje upravnik biblioteke Matice srpske. Od 1960. do 1963, godine radi kao umetnički direktor Avala filma. Urednik izdavačkog preduzeća Prosveta postaje 1967. da bi posle četiri meseca zbog neslaganja sa uredničkom politikom napustio ovaj posao. Sa Mirom Trailović stvara pozorište Atelje 212 i biva njegov umetnički savetnik od 1971. do 1983. godine.[2]

Bio je dugogodišnji prijatelj, sarađivao je i uticao na mnoge ličnosti iz kulturnog i javnog života, između ostalih i sa Mićom Popovićem, Vojislavom J. Đurićem, Dobricom Ćosićem, Dejanom Medakovićem, Borislavom Pekićem, Mešom Selimovićem, Ivom Andrićem, Matijom Bećkovićem, Milovanom Đilasom, Danilom Kišem i mnogim drugim.[1][3]

Stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]
Sarađivao je u listovima: NIN, Politika, Književne novine, Književna reč, Dnevnik, zagrebački Vjesnik, ljubljansko Delo, bečki Die Presse, Duga itd.; u časopisima Letopis Matice srpske, Književnost, Savremenik, Delo i mnogim drugim u kojima je objavljivao članke, eseje, kritike, putopise, feljtone, intervjue.[2]

Nosilac je mnogih književnih nagrada: Sterijina nagrada za dramu Banović Strahinja; Sterijina nagrada za dramatizaciju Nušićeve Autobiografije, Sterijina nagrada za adaptaciju Pekićeve Korešpodencije, Nagrada Marin Držić udruženja dramskih umetnika Jugoslavije za dramu Banović Strahinja; nagradu Biblioteke `Đorđe Jovanović` za knjigu kritike Portreti, nagradu `Miloš Crnjanski` za prvu knjigu `Autobiografija — o drugima`; nagrada `Čalabrčak` za esej `U znaku kukuruza`.[2]

Objavljivao je pesme, književne kritike, eseje, putopise, polemike, drame. Iz njegovog pera izašlo je više dramatizacikja poznatih književnih dela. Beogradska pozorišta, kao i više drugih scena, širom zemlje, izvodile su Mihizove drame:

Banović Strahinja
Komanant Sajler
Kraljević Marko
Optuženi Pera Todorović
Objavio je sledeće knjige:

Pesme (1947)
Ogledi (1951)
Od istog čitaoca (1956)
Srpski pesnici između dva rata (1956)
Književni razgovori (1971)
Izdajnici (1986)
Portreti (1988)
Autobiografija o drugima (1990)
Autobiografija o drugima – druga knjiga (1993)
Napisao je scenarije za više filmova:

Korespondencija
Dorotej
Ranjeni orao
Derviš i smrt
Silom otac
Roj
Orlovi rano lete
Put oko sveta
Dve noći u jednom danu
Branko Radičević
Po njemu je nazvana Srednja stručna škola u Irigu, otvorena 2009.