Godina izdanja: 1900 - 1949.
Tematika: Istorija
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski
ISBN: Ss
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

- Mirabo
- Dimurije
- Danton
- Robespjer

1920. god

Vođi Francuske revolucije jeste istoriografska studija Slobodana Jovanovića iz 1920. godine, o četvorici najznačajnijih političara iz vremena Francuske revolucije. Prvo izdanje je objavila Izdavačka knjižarnica Geca Kon iz Knez Mihailove ulice br. 1 u Beogradu.

O autoru
Za više informacija pogledajte: Slobodan Jovanović
Slobodan Jovanović (1869−1958) je bio srpski i jugoslovenski pravnik i istoričar, doktor pravnih nauka, profesor i dekan Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu, rektor Univerziteta u Beogradu, predsednik Srpske kraljevske akademije, predsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije, osnivač i predsednik Srpskog kulturnog kluba. Smatra se najznačajnijim domaćim pravnim teoretičarem i piscem. Njegova dela su, iako fundamentalna u oblasti opšte pravne teorije i teorije države, dugo bila skrajnuta u vremenu komunističke Jugoslavije, budući da je Jovanović tokom Drugog svetskog rata bio predsednik jugoslovenske kraljevske vlade u emigraciji i da je u odsustvu osuđen na Beogradskom procesu 1946. godine.

Opis
U knjizi, Jovanović daje pregled biografija četvorice najistaknutijih političara i ličnosti Francuske revolucije. To su Onore Gabrijel Rikveti, grof Miraboa (predstavnik Trećeg staleža na Skupštini staleža 1789. godine i član Nacionalne ustavotvorne skupštine), Žorž Žak Danton (član Komiteta javnog spasa), general Šarl Fransoa Dimurje i Maksimilijan Fransoa Maria Isidor de Robespjer (član Komiteta javnog spasa i predsednik Nacionalnog konventa).


Slobodan Jovanović (Novi Sad, 21. novembar/3. decembar 1869 — London, 12. decembar 1958) bio je srpski pravnik, istoričar, književnik, univerzitetski profesor i političar.[1] Jovanović je bio potpredsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (27. mart 1941 — 11. januar 1942), predsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (11. januar 1942 — 26. jun 1943) u Londonu, profesor Beogradskog univerziteta (1897—1940), predsednik Srpske kraljevske akademije, rektor Beogradskog univerziteta, profesor javnog prava i dekan Pravnog fakulteta u Beogradu. Tokom oba balkanska rata 1912. i 1913. godine bio je šef Presbiroa pri Vrhovnoj komandi Srpske vojske. U ratnom presbirou je radio i od početka Prvog svetskog rata do 1917. kada mu je dodeljen rad u Ministarstvu inostranih dela. Ekspert na Konferenciji mira u Parizu 1919, teoretičar koji je između 1932. i 1936. objavio sabrana dela u sedamnaest tomova, predsednik Srpskog kulturnog kluba (1937—1941). Posle Drugog svetskog rata, Jovanovićeve knjige nisu štampane u Jugoslaviji do 1990. godine. Preminuo je u Londonu, u devedesetoj godini, kao apatrid. Jovanović je zvanično rehabilitovan 2007. godine.[2]

Biografija

Ženeva, 1890. Slobodan Jovanović tokom studija.
Rođen je 3. decembra 1869. u Novom Sadu, od oca Vladimira Jovanovića i majke Jelene, stanovali su u kući u Miletićevoj ulici broj 3. Vladimir Jovanović (1833—1922) je kao vodeći srpski liberal živeo u Novom Sadu kao politički izgnanik iz Srbije. Dao je ime svom sinu prvencu Slobodan, a ćerki Pravda. Po mnogima je Slobodan Jovanović prvi među Srbima nosio ovo ime.[3] Od sredine 1872. njegova porodica živi u Beogradu. 1879. polazi u Prvu beogradsku gimnaziju, tada sedmorazrednu i smeštenu u levom krilu Kapetan-Mišinog zdanja. Godine 1886. završio je Prvu mušku gimnaziju u Beogradu. Posle boravka u Minhenu (1886/87.) i Cirihu od 1. aprila 1890. studirao je prava u Ženevi, Švajcarska, kao državni stipendista Kraljevine Srbije. Potom je studije nastavio 1891. godine na Slobodnoj školi političkih nauka u Parizu. Naredne godine, 1892, vraća se u Srbiju gde dobija prvu državnu službu, u sudu, a potom u Ministarstvu inostranih dela u Beogradu. Slobodan Jovanović je 1893. upućen za atašea u srpsko poslanstvo u Carigradu, Osmansko carstvo, gde ostaje do 1894. Na ovom položaju radio je na poboljšanju položaja Srba u Turskoj. U MIP-u je u Prosvetnom odeljenju koje se bavilo srpskom propagandom (školskim i crkvenim pitanjima) u Makedoniji. Slobodan Jovanović objavljuje 1895. godine studiju „O društvenom ugovoru“, kritiku Rusoove teorije društvenog ugovora. Nalazi se u grupi okupljenoj oko 1894. konzervativnog (u smislu Dizraelijevog konzervativnog parlamentarizma) lista „Red“, koja je naredne godine (1895) nastavila da sarađuje u „Srpskom pregledu“ Ljubomira Nedića, profesora filozofije na Velikoj školi. Objavljuje svoje radove u brojnim časopisima, uključujući i 1896. mostarsku „Zoru“....