Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Istorija
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski
ISBN: Ss

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

1912. god

- Osnianje drzavne stamparije (1831) i njeno uredjenje za prvih deset godina (1832 - 1842)
- Prvi radovi u drzavnoj stampariji
- Cenzura
- Dodatak


Aleksandar Arnautović (Pirot, 11. decembar 1888 – Beograd, 14. septembar 1982) bio je srpski književnik, publicista i profesor.[1][2]

Biografija
Završio je osnovnu školu u Pirotu a gimnaziju u Beogradu. Nastavio je školovanje u glavnom gradu pa je upisao studije jezika i književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu na grupi za jugoslovensku književnost. Još kao student počinje da piše i da objavljuje radove. Posle studija je bio zaposlen u Trećoj beogradskoj gimnaziji a bio je i referent za domaću dramu u Narodnom pozorištu u Beogradu. Sa pojavom balkanski ratova, Arnautović je prekinuo svoj rad i za to vreme je boravio u Francuskoj do 1937. godine. U Francuskoj se sa poznatijim ljudima oformljuje i zagovara formiranje predloga naše delegacije na Konferenciji u Parizu. Tokom boravka u Francuskoj je obavljao više poslova: bio je direktor Prosvetnog odeljenja srpskog poslanstva u Francuskoj, prosvetni referent u Poslanstvu i glavni sekretar Kulturnog odbora srpsko-hrvatsko-slovenačkih intelektualaca u Parizu i radio je kao urednik časopisa Revi Jugoslav.

U toku boravka u Parizu se bavio publicističkim radom. Radio je i kao predavač srpskog jezika i jugoslovenske književnosti u Nacionalnoj školi za istočne jezike. Takođe je odbranio i svoju doktorsku disertaciju u Francuskoj, u Sorboni 1927. godine, a tema je bila o piscu Anri Beku.[1]

Posle povratka u zemlju, postavljen je na mesto inspektora Ministarstva prosvete 1937. godine a dve godine kasnije je postavljen na mesto upravnika Državne arhive. Do 1941. godine je ostao na tom mestu sve dok ga Nemci nisu uhapsili. Tom prilikom su ga isterali iz stana u kome je živeo i pod pritiscima, bio je uslovljen da se hitno penzioniše. Za to vreme, sve do oslobođenja, nije prihvatao ponude da radi kao saradnik u časopisima.

Po okončanju okupacije, radio je kao saradnik u SANU na izradi Rečnika i Enciklopedije Jugoslavije.

Umro je 1982. godine. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.

Njegove ćerke, Anđica i Margerita su osnovale Fond Aleksandar Arnautović 1998. godine u Arhivu Srbije. Ciljevi Fonda jesu dodeljivanje zaslužnim arhivistima nagrada Zlatna arhiva. Takođe su osnovale fond pod istim nazivom 2004. godine na katedri za srpsku književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu.[2]

Radovi
Kao student je objavljivao radove u Srpskom književnom glasniku, u češkom časopisu Slovenski pregled, Letopisu matice srpske i Odjeku.

Njegova prva knjiga pod nazivom Vladimir M. Jovanović je objavio 1909. godine. Godinu dana kasnije je počeo da radi na svojoj novoj knjizi - Štamparije u Srbiji u 19. veku koja je štampana tek 1912. godine [3].

Napisao je rad pod nazivom Pozorište u Srbiji od 1806. do 1850. godine kako bi položio profesorski ispit. Mentor mu je bio poznati Jovan Skerlić.

Nagrade i priznanja
Za vreme studija je dobio svoje prve nagrade i priznanja: nagrada Kralja Petra I 1909. godine. Kasnije su to bile: Albanska spomenica 1921. godine, Orden Svetog Save 1924. godine, Spomen plaketa Beograda 1974. godine. U Francuskoj je takođe dobio brojna priznanja: Orden prosvete 1922. godine, Nagradu Pariskog univerziteta 1927. godine, Nagradu Francuske akademije nauka za književnu kritiku 1928. godine, Orden legije časti - vitez 1930. i Orden legije časti - oficir 1935. godine. Dobio je i medalju Francuske akadamije nauka za doprinos afirmaciji francuskog jezika 1937. godine.