ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Prvo izdanje iz 1907. gorine.
Spolja kao na fotografijama, unutra dobro očuvano.

Autor - osoba Sremac, Stevan, 1855-1906 = Sremac, Stevan, 1855-1906
Naslov Zona Zamfirova : pripovetka Stevana S. Sremca
Vrsta građe roman
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1907
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1907 (Beograd : `Davidović`)
Fizički opis 176 str. ; 20 cm
Zbirka Srpska književna zadruga ; 108
(Karton)

Zona Zamfirova je pripovetka-roman, Stevana Sremca, koja prikazuje Niš krajem 19. veka.
Delo Zona Zamfirova, po piscu je pripovetka, ali po formi i razgranatoj slici života i ljudi u njemu – roman. Niš o kome piše Stevan Sremac je stari Niš, sav od kaldrme i uvijenih sokaka. Reč je o Nišu tek oslobođenom od Turaka u kome se prepoznaje patrijarhalni moral starih i shvatanja nekog mladog i novog sveta.
Sremčevo delo Zona Zamfirova je ljubavna priča o dvoje mladih koji su se, i pored socijalnih razlika koje ih dele, zavoleli. Kujundžija Mane zavoleo je Zonu Zamfirovu, čorbadžijsku ćerku. Mane je dobar majstor, ali siromah. On se zaljubio u Zonu, ali tu ljubav krije, jer je Zona – Zamfirova kćer – iz bogate i ugledne kuće.
Prema pripoveci Stevana Sremca Zona Zamfirova pravljene su pozorišne predstave, TV emisije i filmovi.

Stevan Sremac
Geografija koja prati Sremčevu fikciju uveliko je inspirisana njegovom biografijom i životom u trima sredinama: vojvođanskoj, niškoj, beogradskoj. Rođen je u zanatlijskoj porodici u Senti 1855, odakle se u dvanaestoj godini seli u Srbiju u kojoj se školuje i gde na Velikoj školi diplomira iz istorije 1878. Posle profesorskog službovanja u Nišu i Pirotu, on će se u Srbiju vratiti 1892.
Na sebe je skrenuo pažnju 1875, kada mu je u Srpskom pregledu štampana Ivkova slava, koju je sa Dragomirom Brzakom dramatizovao 1901. Objavljivao je romane, dužu prozu koju je nazivao „velikim pripovetkama“: Limunaciju na selu je objavio 1896, Pop Ćiru i pop Spiru 1898, Vukadina 1903. i Zonu Zamfirovu 1907. Zasebno su štampane i neke njegove humorističko-satirične pripovetke: Božićna pečenica, Čiča Jordan, Jeksik-adžija, humorističan spev Čovekova tragedija ili Bal u Elemiru, Kir Geras...
Pripadao je boemskom krugu pisaca, što se odrazilo na njegov humorističko-satiračan ton pripovedanja. Sam neženja, duhovito je pisao o „matorim momcima“ „koji se tuže na vlažno vreme i na rđavu kujnu“. Posle srpsko-turskih ratova, u kojima je kao dobrovoljac učestvovao, živeći u novooslobođenim srpskim gradovima, Sremac je pisao o tranzicionoj kulturi juga – smenjivanju turskog novim srpskim vremenom, orijentalnog zapadanjačkim. Njegov tradicionalizam i konzervativizam vide se, s jedne strane, u humorističko-satiričnim opisivanjima čoveka novog doba i zapadnograđanske kulture, i, s druge, u tematizovanju orijenta, sevdaha i narodskog života. Paralelno sa realističkim i humorističkim tekstovima pisao je pesudoistorijsku prozu poetizujući narodnu istoriju (Iz knjiga starostavnih, 1906). Umro je u Sokobanji 1906. godine.

MG57 (L)