Tematika: Ostalo
ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Radovan Kosutic - O tonskoj metrici u novoj srpskoj poeziji

Izdanje pisevo, Beograd, 1941.
Mek povez, korice i rikna kao na slici, potpis bivseg vlasnika, tabaci uglavnom neraseceni, 294 strane.
IZUZETNO RETKO PRVO IZDANJE!

Radovan Košutić (Ruma, 20. februar 1866 — Opovo, 9. april 1949) je bio srpski slavista i univerzitetski profesor.[1]
Biografija

Gimnazijsko školovanje započeo je u Sremskim Karlovcima, a završio u Novom Sadu (1885). Potom upisuje studije slovenskih jezika i književnosti na Filozofskom fakultetu u Beču, a nastavio ih je u Pragu, Krakovu, Lavovu i Petrogradu. Diplomirao je u Beču 1890. godine.

Od jeseni 1890. ponovo je u Petrogradu, gde će ostati s kratkim prekidima više od tri godine. Godine 1893. proveo je osam meseci na studijama u Parizu. Zatim prelazi u Beograd, gde je objavio svoje prve naučne radove (o francuskoj književnosti).

Katedru istočnih i zapadnih slovenskih jezika i književnosti na Beogradskom univerzitetu držao je 45 godina. U januaru 1895. postavljen je za „privremenog učitelja” (u rangu lektora) Velike škole za ruski, češki i poljski jezik i književnost. Za stalnog docenta Beogradskog univerziteta za jezike i književnosti Istočnih i Zapadnih Slovena postavljen je 1905. godine. Za vanrednog profesora je izabran 1919, a za redovnog profesora 1922. godine.

Stalno je održavao veze sa Rusijom, i skoro svake godine bar na kraće vreme je odlazio u tu zemlju. Tamo ga zatiče i Prvi svetski rat. Za vreme Oktobarske revolucije nalazio se u Petrogradu. Pošto je iz štampe izašla njegova Fonetika ruskog jezika (1919) vraća se u otadžbinu.[2]

Penzionisan je 1936, ali je predavao ruski jezik na Filozofskom fakultetu kao honorarni redovni profesor do juna 1941. kada ga je Komesarska uprava razrešila dužnosti. Drugi svetski rat proveo je u Beogradu, a nakon oslobođenja preselio se u Opovo. Bio je dugogodišnji nastavnik i upravnik Slovenskog seminara na Beogradskom univerzitetu.[3]

Autor je više udžbenika i priručnika: Gramatika poljskog jezika (1898), Gramatika ruskog jezika II. Oblici (1914), monografija Gramatika ruskog jezika. Glasovi. A. Opšti deo. Književni izgovor (1919), Primeri književnog jezika poljskog (1901), Primeri književnog jezika ruskog 1—3 (1910, 1911, 1920). Objavio je i nekoliko zbirki poezije.

Izabran je za počasnog doktora filozofije na Jagelonskom univerzitetu u Krakovu (1900), dopisnog člana Akademije nauka SSSR[1] (1928) i dopisnog člana Slovenskog instituta u Pragu (1929).[4]

U čast Radovana Košutića Slavističko društvo Srbije je 2014. ustanovilo priznanje za izuzetan naučni doprinos srpskoj slavistici u oblastima kojima se bavio profesor Košutić.[5]

Sa suprugom Milom imao je sina Vladetu.

Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.[3]
Izbor iz bibliografije

Pisma iz Petrograda, Beograd 1895;
Nova pisma iz Petrograda, Beograd 1896;
Ide mladi maj, Beograd 1923;
Pesnik i smrt, Beograd 1927;
San male Vide, Beograd 1927;
Zemlja bola, Beograd 1929;
Tuga, Beograd 1930;
Gorom i poljem, Beograd 1931;
Hristos i žena, Beograd 1933;
Klesar, Beograd 1933;
Grane prekrhane, Beograd 1934;
Dok proda žito, Beograd 1934; Gozba, Beograd 1935;
Potok i breza, Beograd 1936
Pesma o Argataru i ševi, Beograd 1938;
Opalo lišće, Beograd 1941;
O tonskoj metrici i novoj srpskoj poeziji, Beograd 1941.