Godina izdanja: 1850 - 1899.
Autor: Domaći
ISBN: Ho
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ima podvucenih recenica obicnom grafitnom olovkom, nista strasno. Sve ostalo uredno!

Uvod
Ivan Milcetic

Drama
Pavlimir

Pavlimir je najpoznatija drama Junija Palmotića, prvi put prikazana pred Dvorom od družine isprazne 22. februara 1632.

Kratki sadržaj
Zasnovana je na građi iz Ljetopisa popa Dukljanina; opisuje događaje koji se protežu kroz nekoliko naraštaja, isprepletene s čudesnim i fantastičnim likovima koji prikazuju dobre i zle sile, a dramatizuje legendu o kralju Pavlimiru kao osnivaču Dubrovnika. Pavlimir je unuk prognanog kralja Radoslava. Na poziv slovinskih vladara vraća se iz Rima na prazno djedovo prijestolje. Nakon strašne oluje koje su pripremili zli dusi dolazi s družinom u Gruž za vrijeme svetkovine sv. Ilara, zaštitnika mjesta. Susreće tamošnje stanovnike, pastire, pustinjaka Srđa (koji mu pomaže u savladavanju zapreka), preuzima prijestolje i osniva Dubrovnik, te se vjeri sa Srđevom nećakinjom Margaritom. Iza alegorijske priče o Pavlimiru, krije se prava tema: ljubav prema slobodi i rodnome gradu.

Junije Džono Palmotić (Dubrovnik, 1606 — Dubrovnik, 1657) bio je plemić, pisac, pesnik i dramaturg iz Dubrovnika.[1]

Pripadao je zajedno sa Ivanom Gundulićem[2] srpskoj književnosti[3] i zastupljen u školskoj lektiri za 6. razred gimnazije Kraljevine Srbije.[4]

Biografija
Palmotić je rođen 1606. godine u Dubrovniku, u plemićkoj porodici, od oca Džore Palmotića i majke Ore Gradić.[5] Otac je umro dok je bio vrlo mlad, pa je brigu o njemu vodio ujak Mihailo Gradić.[6] Njegova majka i majka Ivana Gundulića bile su sestre. Junije je imao starijeg brata Džoreta i mlađeg brata Ivana koji je preminuo dok je bio dete.

Junije je bio omalenog stasa, bele puti, a imao je nadimak Pupica. Sugrađani su ga cenili kao umetnika i poštenog čoveka, bio je pobožan i nikada se nije ženio.[7]

Obrazovanje
Izuzetno malo se zna o njegovom školovanju, a neki istoričari smatraju da je išao u gradsku školu, koja je bila obavezna za sve plemiće. Poznato je da je pohađao privatnu školu otvorenu 1619. godine od strane isusovaca. Počeo je da piše pesme pod uticajem učitelja isusovaca, Kamila Gorca i rođaka Ignjacija Tudisija. Palmotićevi učitelj u školi bio je Stjepan Gradić, Palmotićev sestrić, dubrovački filozof, matematičar i isusovac.

Karijera
Kada je imao 18 godina postao je član Velikog veća u Dubrovačkoj republici i u upravi grada Dubrovnika. Bio je i dubrovački poslanik (diplomata) u Carigradu.[8] Počeo je da piše dok je bio izuzetno mlad, inspirisan Ovidijem, Vergilijem, Torkvatom Tasom i Lodovikom Ariostom.

Krenuo je da piše poeziju najpre na latinskom, a potom i na narodnom jeziku. Iako je njegova poezija bila melodramska i uglavnom se bavila mitološkim temama, njegova drama bila je fokusirana na savremeni Dubrovnik, posebno na život aristokratije. U jednoj od svojih pesama demonstrirao je svoje znanje o srpskoj epskoj poeziji pominjući svoje heroje kao što su Lazar Hrebeljanović, Miloš Obilić, Đurađ Kastriot Skenderbeg, Mihajlo Svilojević, Vuk Branković i Janoš Hunjadi.[9]
Stjepan Gradić pisao je o životu Junija Palmotića i isticao da je on bio pionir ideje o panslavizmu.